Recenzja| Girl Online - Zoe Sugg

Teraz panuje taka dziwna moda, że blogerzy i vlogerzy wydają książki. Jedni piszą biografie, drudzy zapełniają kartki zadaniami do wypełnienia, a trzecia grupa tworzy książki z gatunku beletrystyki. Ci ostatni to mały odsetek wszystkich blogerowych pisarzy, ale i ich powieści możemy znaleźć w polskich księgarniach.

Gdy usłyszałam, że popularna vlogerka Zoella wydaje książkę, taką z fabułą, byłam ciekawa efektu jej pracy. Jednak nie sięgnęłam po nią od razu, zaraz po premierze była zbyt duża presja na czytanie jej powieści, a z upływem czasu mój zapał osłabł. Dopiero niedawno, gdy w magicznej chwili, gdy miałam tak dużo rzeczy do zrobienia, że z nudy oglądałam YouTube, zaglądnęłam na jej kanał. A teraz pierwszą książką, którą w tym roku przeczytałam, jest jej Girl online.

A teraz ostrzegam, że w dalszej części pojawiają się śladowe opisy fabuły. To żadne duże spojlery, tylko ogóły tematów poruszanych w książce. Ale jeśli chcecie mieć całkowitą niespodziankę, to przewińcie do akapitu, w którym odwołuję spojlerowanie.

Nasłuchałam się wielu sprzecznych opinii. Wiedziałam, że tytułowa bohaterka nazywa się Penny (beznadziejne imię, kojarzy mi się z brytyjskim pensem) i prowadzi bloga pod pseudonimem. Z opisów myślałam, że jest bardzo bardzo popularną blogerką, która żyje wyłącznie z pisania i dla pisania, że prowadzi podwójne życie w stylu Hanny Montany. Niektórzy recenzenci twierdzili, że to powieść dla młodszych odbiorców, że jest słodka, naiwna, słaba, że przeczytali ją za późno, bo na pewno spodobałaby im się, gdyby mieli po dwanaście czy trzynaście lat. A z iloma opiniami się zgadzam? No cóż, ze wszystkimi.

Początek książki musiał wyprowadzić mnie z błędu. Penny nie prowadzi bloga dla sławy i wcale nie jest aż tak znaną osobą, jak wywnioskowałam z opisu. Pisze, bo chce uporządkować swoje myśli i z każdym kolejnym publikowanym wpisem dziwi się, że ktoś chce czytać o jej życiu. Czyli moja obawa związana z tym, że głównej bohaterce woda sodowa uderzyła do głowy nie była słuszna.

Zoella nie jest profesjonalną pisarką, widać to po jej warsztacie i po ubogim słownictwie. Raczej używała potocznych sformułowań, pisała prostym i niezbyt wyszukanym językiem. Ale jako, że książka jest tłumaczona, to nic mi do osądzania stylu autorki, bo praca tłumacza to inna sprawa. Ale Zoella dostaje ode mnie duży plus za nawiązania do współczesnej kultury. Nie bała się wprowadzenia do rozmów bohaterów postaci z innych filmów i książek.

Gdy rozpoczęłam lekturę, byłam mile zaskoczona. Postać Penny odkrywaliśmy wraz z samą główną bohaterką. Rodzice dziewczyny także byli dobrze zarysowani. Dodatkowo zawodowo organizują przyjęcia weselne i śluby, a matka dziewczyny uwielbia przymierzać nowe modele sukni ślubnych z ich salonu. Oczywiście książki nie byłoby bez nieodłącznego przyjaciela-geja, który mieszka za ścianą i ubiera się dość ekscentrycznie, ale wygląda przy tym bardzo dobrze. Nawet pojawiające się na początku postacie drugoplanowe były wyraziste. Ale mówię tu tylko o pierwszych 10% książki.

Im czytałam dalej, tym Girl online bardziej zaczęło przypominać mi fan fiction. Wszystkie akcje dzieją się zbyt gładko i zbyt idealistycznie. Gdy Penny w końcu poznaje chłopaka, Noah, i zaczyna się wątek miłosny, fan fiction dzieje się na całego. Bo tylko w fan fikach para pierwszego dnia znajomości opowiada sobie całe swoje życie i wynajduje najgłupsze tematy do rozmowy byleby ją podtrzymać. Ale żadne nie zada pytania wprost o ulubiony kolor, muzykę czy potrawę.

Wraz z biegiem akcji zaczęłam odnosić wrażenie, że autorce zaczynają przeszkadzać bohaterowie poboczni. Chciała skupić się tylko na romansie i nagle z fajtłapowatej Penny, która ma ciągłego pecha, zrobiła się przebojowa Penny, której wszystko się udaje i której marzenia spełniają się jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Transformacja nastąpiła w przeciągu pół dnia? Jak początkowo Zoella podkładała jej kłody pod nogi, tak później wszystkie usuwała i napisała jej słowną autostradę do miłości. To jest bardzo typowe w amatorskich fan fiction. Autor wtedy skupia się na wątku miłosnym a postacie poboczne tylko ułatwiają zakochanej parze życie. W Girl online niestety tak stało się z rodzicami Penny oraz z babcią Noah. Początkowo dobrze prosperowali, ale później zamienili się w rozlazłe kluchy.

Teraz możecie już bez obaw czytać do końca. Ciąg dalszy nie zawiera spojlerów.

Tak, Girl online jest słodkie i urocze. Wszystko tam dzieje się bez przeszkód, wszystkie problemy znajdują swoje rozwiązanie i zawsze sprawy przybierają pozytywny obrót. Główna bohaterka jest jeszcze nastolatką, ale w gruncie – dzieckiem. Jest bardzo naiwna i ufna. Ma swoje dziewczyńskie problemy, które w porównaniu z innymi to nic nie znaczą, ale dla niej są całym światem.

Tutaj muszę zgodzić się z tymi, że powieść bardziej spodobałaby się młodszym odbiorcom, ale dla starszych może stanowić miły przerywnik. To niezobowiązująca lektura z dużą ilością romantyzmu. Można albo wzdychać albo być sfrustrowanym, że takiej idealnej miłości tylko ze świecą szukać.

A jaka jest moja opinia na temat Girl online? Szału nie ma, dupy nie urywa, ale gdy będę miała za dużo rzeczy do zrobienia, możliwe, że sięgnę po drugi tom.

 

PS.

KMWTW ;**