O Robercie Biedroniu usłyszałam pierwszy raz dawno temu za sprawą programu Kuby Wojewódzkiego, w którym był gościem. Wtedy przedstawiono go jako niesztampowego homoseksualnego prezydenta Słupska z głową pełną pomysłów, chęcią zmieniania świata i zapałem, by to osiągnąć. Ta jedna krótka rozmowa sprawiła, że zainteresowałam się tą postacią i zaczęłam zgłębiać temat, bo zrobił wtedy na mnie naprawdę spore wrażenie. Ciekawa też byłam, kiedy postanowi wyjść poza strefę miejską i zacznie działać w krajowej polityce… Okazuje się, że właśnie się tego doczekałam, a nazwisko Biedronia możemy spotkać w tegorocznych wyborach prezydenckich.
Ostatnimi czasy wzięłam się za oglądanie filmów, co jakoś nigdy specjalnie dobrze mi nie wychodziło. O wiele bardziej wolę oglądać seriale lub czytać książki, no ale sztuka filmowa to także całkiem pokaźny dorobek kulturalny i wypadałoby nadrobić niektóre zaległości.
Gdy dwa lata temu zachwycałam się powieścią Jaya Ashera w formie recenzji, nie sądziłam, że kiedykolwiek jeszcze wrócę do tej historii na blogu. Jednak życie jest pełne zaskoczeń i dlatego przychodzę do was z recenzją czwartego sezonu serialu 13 powodów – który nigdy nie powinien powstać, bo to, co reprezentuje sobą finał, to dramat, komedia, parodia i film grozy, że ktoś wpadł na tak absurdalne pomysły, a ktoś inny za to zapłacił.
Czy możemy poświęcić chwilę na zachwyt tym cudownym polskim wydaniem? Twarda matowa oprawa, srebrne zdobienia, cudowne grafiki, piękne wykończenia rozdziałów, krwiście czerwona wklejka… mogę na tę książkę patrzeć godzinami, a i tak zachwytom nie będzie końca!
