Słowiańskich demonów i legend ciąg dalszy - "Żniwiarz. Trzynasty księżyc" Paulina Hendel [RECENZJA]

Na tę powieść nie powiem, czekałam od dnia, w którym udało mi się skończyć Czerwone słońce. Po premierze czym prędzej wzięłam się za lekturę, bo byłam ciekawa dalszych losów Magdy i Feliksa. Także dziś opowiem wam, jak wypadł w moim mniemaniu powrót do świata Żniwiarzy i słowiańskich legend.

Magda jest zwykłą młodą dziewczyną obdarzoną nietypową umiejętnością; potrafi widzieć nawich – czyli różne słowiańskie potwory i demony. Ta przypadłość uniemożliwia jej spokojne studiowanie, dlatego też Magda wraz Felixem – który jest Żniwiarzem – poluje na nieprzyjacielskie stworki i stoi na straży rodzinnego miasteczka.

Czerwone słońce zakończyło się w sposób zaskakujący i niespodziewany. Nie będę dokładnie zdradzać, od czego zaczyna się fabuła Trzynastego księżyca, by nie zaspoilerować nic osobom, które z serią Pauliny Hendel jeszcze nie miały do czynienia. Wiedzcie, że tom trzeci bezpośrednio kontynuuje wydarzenia z poprzedniej części, rozwiązuje wszystkie wątki, by potem od nowa je zawiązać.

W pierwszym tomie cyklu autorka postawiła duży nacisk na wątek miłosny, który wypadł drętwo i mało przekonująco. Na szczęście w kontynuacjach zrezygnowała z poświęcania mu dużej ilości uwagi i ograniczyła go do niezbędnego minimum. Dzięki temu w Trzynastym księżycu dostajemy urocze uczucie łączące Magdę i Mateusza, bez zbędnych ceregieli i wymiany śliny w miejscach, gdzie tego po prostu nie potrzeba.

W Czerwonym słońcu Hendel wprowadziła garstkę nowych bohaterów, między innymi moich ulubionych bliźniaków i panią Janinę, którzy w tym tomie wymiatają jeszcze bardziej niż poprzednio. Do tego wydarzeń nie poznajemy już tylko z perspektywy Magdy i Feliksa, niektóre rozdziały są strikte o przygodach innych postaci, nie zawsze tych pierwszoplanowych, bo czasem dostajemy fragment oczami osoby będącej tylko tłem dla całej sytuacji. Ale mimo wszystko ten zabiegł wypadł naprawdę super, urozmaicił historię głównych bohaterów i pokazał życie mieszkańców Wiatrołomu od trochę innej strony.

I rzecz najważniejsza; demony! Pierwszy tom porównałam do Supernatural, przy drugim nie wyparłam się tego stwierdzenia, a teraz mogę je tylko potwierdzić. W trzecim tomie Żniwiarza dostajemy kolejną porcję słowiańskich demonów. Niektóre z nich już znamy, ale odkrywamy je od innej strony, kolejne zaś dopiero poznajemy i dowiadujemy się, skąd się wzięły i jak można sobie z nim poradzić. W tym nadnaturalnym aspekcie powieści zawodu na pewno nie znajdziecie.

Jeszcze jest mi bardzo miło stwierdzić, że styl i język Pauliny Hendel poprawia się z książki na książkę. Między jej pierwszą powieścią, czyli Strażnikiem, a pierwszym tomem Żniwiarza, widać ogromną różnicę. Na szczęście autorka na laurach nie spoczywa i dalej poprawia swój warsztat, co naprawdę widać w Trzynastym księżycu. Tej powieści się nie czyta, przez nią się płynie, w ogóle nie zwraca się uwagi na sam fakt przewracania stron. Zanim się obejrzycie dotrzecie do końca i zaczniecie długie oczekiwanie na tom numer cztery.

Wiecie co? Tak naprawdę to ja tu nie mam nic więcej do powiedzenia. Trzynasty księżyc to kolejna świetna kontynuacja bardzo dobrej polskiej serii, która odkrywa do tej pory niezbadane tereny. Opowiada historie świetnych bohaterów i dodatkowo robi to w świetny sposób. Jeśli podobały wam się poprzednie tomy, to ten trzeci jest obowiązkową pozycją na waszej liście najbliższych zakupów, tym bardziej, że trzyma poziom i nie zawodzi w żadnym aspekcie. Jeśli zaś nie mieliście jeszcze okazji zapoznać się z serią Pauliny Hendel o Żniwiarzach, a lubicie takie supernaturalne klimaty, to ja nie wiem, co wy tu jeszcze robicie. 

Fakty objawione: 

Tytuł: Żniwiarz: Trzynasty księżyc

Autor: Paulina Hendel

Wydawnictwo: Czwarta strona

Ilość stron: 448

Grubość grzbietu: 3,2 cm

Cena: 36,90 zł

Mobilność: M+