Książkowanie| Wieje Mrozem - Przewieszenie

… czyli krótko, zwięźle i na temat.

Akcja Przewieszenia zaczyna się niedługo po wydarzeniach opisanych w Ekspozycji, krótki czas po tym końcowym epizodzie, który wprawił mnie w osłupienie, który sprawił, że od razu pobiegłam po drugi tom. Ci, co czytali, wiedzą, co mam na myśli. A więc, skoro zakończenie części pierwszej było tak nieziemskie, to ciąg dalszy powinien trzymać formę, prawda?

W Tatrach źle się dzieje. Seria tajemniczych wypadków nawiedza góry. Ludzie w niewyjaśniony sposób tracą życie na szlakach. Wszystko wygląda na przypadkowy zbieg okoliczności, ale ofiary są ze sobą powiązane i mogą mieć coś wspólnego ze sprawą, nad którą Wiktor Frost pracował razem z Olgą Szrebską.

Największym plusem tej książki jest miejsce akcji, dość niezwykłe, bo to nasze polske Tatry. Wszystkie nazwy, które mają związek z fabułą, kojarzę tylko ze słyszenia. Nie cierpię chodzić po górach i z tej prostej przyczyny tego nie robię. Ale zaczytując się w powieści Mroza, bardzo dobrze umiałam sobie wyobrazić wszystkie wspomniane miejsca za sprawą zwięzłych, ale szczegółowych opisów. A ponadto, nabrałam ochoty na wycieczkę, nie tylko do Zakopanego, ale także do tych wszystkich miejsc, w których działa się akcja.

Autor ponownie wprowadza w historię trochę innowacji i prowadzi narrację w trochę inny sposób. Stałym punktem naszego programu dalej jest Frost, ale oprócz śledzenia jego losów, jesteśmy bezpośrednimi świadkami zabójstw czy postępowania w prokuraturze. Nową główną żeńską bohaterką została pani prokurator, Dominika Wadryś-Hansen, która całej powieści dodaje smaku. I której zdecydowanie nie darzę sympatią.

Jednak…

Wszyscy znamy schemat drugiego tomu trylogii. I w wielu momentach odnosiłam wrażenie, że Przewieszenie się w niego wpisuje. Przez znaczną część książki Frost ściga mordercę. Wiem, że akcja przybierała wtedy nieoczekiwany obrót, ale przez to, że Mróz pisał rozdziały bezpośrednio o zabójcy, brakowało mi elementu zaskoczenia. Tej niewiedzy, gdy komisarz dociera na miejsce zbrodni i nie wie, co zastanie. Znając działania mordercy, czytelnik jest o krok przed Frostem i dowiaduje się pewnych rzeczy przed nim. Czasami ten pościg przypominał dziecinną zabawę w gonienie króliczka, choć klimat na to nie wskazywał. Konsekwencje czynów Frosta wcale nie są błahe, a poświęcenie, na które się zdobywa, by uchwycić zabójcę, jest ogromne.

I jak to zwykle w powieściach Mroza bywa, pod koniec sprawy przybrały zupełnie niespodziewany obrót. Ostatnie kilkadziesiąt stron zbiło mnie z pantałyku, a po przeczytaniu samej końcówki, czułam się, jakby Mróz wrzucił mnie do pralki i nastawił na wirowanie. Już nie wiedziałam, co jest prawdą, a co nie. Więc znowu brawo dla niego - zaraz po skończeniu Przewieszenia zabrałam się za Trawers, bo nie mogłam znieść tej niepewności. I myślę, że to jest wystarczającą zachętą, aby sięgnąć po całą trylogię z komisarzem Frostem. Bo spędzanie czasu z takimi książkami to czysta przyjemność.

Znajdziesz mnie również tutaj: 

 Facebook: https://www.facebook.com/toreadornottoreadworld/ 

Instagram: https://www.instagram.com/thethirteenthbook/ 

Goodreads: https://www.goodreads.com/ewuniunia 

Snapchat: @ewuniunia