Nowy Zmierzch po 10 latach czekania! - "Midnight Sun" Stephenie Meyer [RECENZJA bardzo nieobiektywna]

Na tę książkę czekałam 11 lat i szczerze mówiąc, to już z 5 lat temu na dobre straciłam nadzieję, że kiedyś się jej doczekam. Ale 2020 rok codziennie udowadnia, że potrafi nas zaskoczyć jeszcze bardziej, a do tego każdy człowiek zmienia zdanie więc… Stephenie Meyer zdecydowała się dokończyć Midnight Sun i w końcu go wydać!

Zmierzch oczami Edwarda nie miał nigdy łatwej drogi. Gdy wychodziła oryginalna saga, Meyer od razu zapowiedziała pojawienie się takiego tworu w bliskiej przyszłości. Tylko niestety, pierwszych 12 rozdziałów jej roboczej kopii zostało wykradzionych i opublikowanych w internecie. Autorka się wkurzyła, i wcale jej się nie dziwie, bo jakby nie było, pół książki tak o trafiło do sieci, a ona nie miała na to żadnego wpływu. Wtedy też się poddała i oznajmiła, że do Midnight Sun już nie wróci.

Trochę głupio się nawet przyznać, ale ja oczywiście te wykradzione rozdziały czytałam już wtedy – co prawda nie w oryginale, bo wtedy nie byłam na tym etapie swojej językowej podróży, ale ktoś uczynnie przetłumaczył całość i opublikował na jakimś Chomiku czy czymś innym. I o matko, jak ja wtedy żałowałam, że nie dostaniemy ciągu dalszego!

Sama informacja, że Midnight Sun w ogóle wyjdzie, do mnie w ogóle nie dotarła. Z jednej strony myślałam, że ktoś sobie robi jakieś żarty i rozpowiada fałszywe plotki, a z drugiej, że może to będzie jak z ostatnią częścią Gry o tron – czyli kiedyś wyjdzie, ale nie pytajcie kiedy, bo pewnie nigdy. Nawet zamawiając tę książkę w przedsprzedaży nie byłam przekonana do jej realności. I na dobrą sprawę uwierzyłam w to dopiero, gdy przyszła do mnie w paczce i mogłam ją pomacać. A Midnight Sun okazał się ogromnym (bo 750 stronicowym) klocem!

Edward dostaje swoje 5 minut na wyjaśnienie kilku kwestii, które pewnie niejednego fana Zmierzchu kiedyś ciekawiły. W tej powieści to on jest narratorem i to on opowiada wszystkie wydarzenia ze swojej perspektywy, niejako uzupełniając historię, którą znamy z oryginalnego Zmierzchu. I tu już na wstępie zaznaczam, że Midnight Sun powinno się czytać jako ostatni, bo znajdziemy tu mnóstwo spoilerów do całej sagi, a do tego bez wcześniejszego zmierzchowego przygotowania wiele rzeczy też nie uda się nam wyłapać.

Na początku się obawiałam, że wiele rzeczy będzie powtórzonych. W końcu Edward i Bella już w pierwszym tomie spędzali ze sobą bardzo dużo czasu więc siłą rzeczy wiele scen jest przepisanych i przeparafrazowanych. Jednak Meyer zaoferowała nam też trochę więcej od siebie. Midnight Sun pokazuje, co działo się w głowie Edwarda, gdy pierwszy raz zobaczył Bellę w sali od biologii i na ile różnych sposobów chciał ją zabić, a ostatecznie gdzie wyfrunął, gdy tak długo nie było go w szkole. Mamy też całe zaplecze relacji Edwarda z rodziną, stosunki z Carlislem i Esme czy przekomarzania z pozostałą czwórką rodzeństwa. Meyer zabiera nas też na polowania z bohaterami podczas których można dowiedzieć się mnóstwa ciekawych rzeczy o bohaterach, na które wcześniej nie zwrócono uwagi. Można podsumować, że dostajemy tutaj to, co robił Edward, gdy Bella spała, albo gdy ten był poza jej zasięgiem (bo świeciło słońce lub gdy ta pojechała do rezerwatu, gdzie Culleni wstępu nie mają.

Biorąc też pod uwagę, że wampiry nie śpią, to Edward nie zalicza kilkugodzinnych przeskoków w narracji, bo zawsze czuwa i zawsze wie, co się dzieje. Oczywiście też zgłębimy jego motywacje i genezę tego, jak uznał, że zakradanie się co noc do pokoju Belli jest dobrym pomysłem. Jak na to patrzeć, to jednak się okazuje, że równie dużo czasu co tych dwoje spędzali razem, to spędzali też osobno więc materiał na osobną książkę stworzył się sam.

Meyer też zdecydowała się pogłębić wiele wydarzeń i pewne kwestie rozwinąć. Pamiętacie fragmenty z przesłuchaniami? Gdy Bella już dowiedziała się, że Edward jest wampirem i zaczęli wzajemnie wypytywać się o swoje zainteresowania? Bella w swojej książce skrupulatnie przytaczała wszelkie fragmenty dotyczące Edwarda, zaś swoje pomijała jeszcze bardziej skrupulatnie, streszczając je do dwóch akapitów. Tutaj znajdziemy całe rozdziały rozmów pomiędzy tym dwojgiem, które pokazują, że Bella wcale nie jest taka przeźroczysta, bo jakieś swoje zdanie i hobby ma. I ogólnie patrząc na nią oczami Edwarda można ją polubić, bo jej postać przedstawiona jest z zupełnie innej perspektywy niż ta, do której się przyzwyczailiśmy.

Również scena finałowa jest tutaj pokazana od strony, której się nie spodziewałam. Nigdy się nie zastanawiałam, jak dużym logistycznym przedsięwzięciem było upozorowanie wypadku Belli w Phoenix tak, by nikt nie powiązał tego z ucieczką przed tropicielem i zniszczeniem pobliskiej szkoły baletowej. Dopiero teraz zauważyłam, ile ta bajeczka miała w sobie luk, a jednocześnie dostałam od Meyer tak przekonujące wyjaśnienie wszystkich braków, że nie mam już więcej pytań, bo całość jest już dla mnie jasna i klarowna.

Midnight Sun to Zmierzch oczami Edwarda – nawet pomimo faktu, że książka jest małą cegłą, to i tak znajdziemy tutaj tylko wydarzenia, które odpowiadają pierwszemu tomowi oryginalnej sagi. Po prostu Edward dużo myśli, nie śpi i na więcej rzeczy zwraca uwagę.

Muszę też przyznać, że Stephenie Meyer rozwinęła się przez lata. Dalej ma tak samo lekki i przystępny styl pisania, ale widać, że jest bardziej dopracowany i przemyślany. Jednocześnie też kobieta sama zauważyła luki i niedopracowania w swojej sadze, a niektóre z nich udało jej się naprawić przy Midnight Sun – oczywiście nie wszystkie, bo część z nich była za duża i niemożliwa do poprawy bez przepisywania większej całości, ale i tak ogromny plus za odrobienie lekcji!

Midnight Sun to idealny dodatek do sagi, który powinno czytać się jako dopełnienie tej historii, ponieważ nie znając oryginalnej wersji czasami moglibyśmy się pogubić. Moja wewnętrzna 10 letnia ja tańszy kankana ze szczęścia, bo książka, na którą tyle czekała, spełniła jej oczekiwania. Również 21 letnia ja jest usatysfakcjonowana z lektury i popłakała się po skończeniu jej, jednocześnie chyba rozumiejąc, że z sentymentu do Zmierzchu już chyba nigdy nie wyrośnie.

Także jeśli kiedyś za dzieciaka zakochaliście się w historii Edwarda i Belli, to i teraz powinniście się zakochać w Midnight Sun, bo hej, to jest właśnie ta książka, na którą wszyscy tyle lat czekaliśmy!