Dziwny jest ten świat... "Poszukiwaczka" Arwen Elys Dayton [RECENZJA]

Też bym chciała sobie coś poszukać…

Skuszona rychłą premierą drugiego tomu zapragnęłam zapoznać się z pierwszym. Ciekawy opis, piękna okładka, intrygujący tytuł, co mogło pójść nie tak?

Quin Kincaid pragnie zostać wcielona w szeregi Poszukiwaczy. Od dziecka się temu poświęca, odbywa szkolenia i przygotowuje się do nowej roli. Gdy następuje dzień złożenia przysięgi, wydarzenia przybierają nieoczekiwany obrót. Okazuje się, że Poszukiwacze nie do końca są tym, czego się spodziewała. Dodatkowo jej ukochany, John, nie zostaje dopuszczony do ceremonii.

Już od dłuższego czasu nie przeczytałam książki, do której miałabym tak ambiwalentny stosunek. Książka równocześnie mnie ciekawiła, nudziła, irytowała, intrygowała, i tak na zmianę.

Moje pierwsze spore zażalenie dotyczy świata, na którego budowę powinien zostać położony większy nacisk. Przez pierwsze kilkadziesiąt stron byłam przekonana, że akcja ma miejsce w średniowieczu, a tu w następnym akapicie jeden z bohaterów wyjmuje telefon komórkowy. Dopiero później do mnie dotarło, że wydarzenia rozgrywają się w czasach współczesnych. Ponadto do tej pory nie wiem, jakimi prawami rządzi się świat Poszukiwaczy, bo autorka potraktowała sprawę po macoszemu.

Jeden wielki plus, część akcji dzieje się w Szkocji.

Arwen Elys Dayton w ciekawy sposób przedstawiła „gatunek” Poszukiwaczy, jednak w ciągu dalszym nie wyczerpała tematu. Albo inaczej, nie zrobiła tego w sposób mnie satysfakcjonujący. W moim odczuciu Quin razem z bandą przyjaciół marzyli o byciu kimś w rodzaju Szukającego w Quidditchu. Ich główne zadanie to latanie z nożem w ręce i szukanie tajemniczego artefaktu. Oczywiście historia stojąca za tymi wyjątkowymi ludźmi jest znacznie głębsza, ale płytko przedstawiona i po skończonej lekturze właśnie takie mam o nich mniemanie.

Oprócz tego każdy Poszukiwacz za pomocą krzesiwa i athamenu jest w stanie przechodzić Tam, będącego przystankiem podróży, skąd może przenieść się w każde inne miejsce na świecie. Istnieje tyle możliwości nadania nazwy dla tej „krainy”, a autorka zdecydowała się na zwykłe „Tam”. Jakby mi powiedzieli, że to coś nazywa się Nibylandia albo Śródziemie, to już bym chyba bardziej kupiła tę terminologię niż tą, którą mi zaserwowano.

Bardzo trudno było mi się wgryźć w fabułę. Pierwsze 100 kilka stron to po prostu masakra. Zaczynamy śledzić fabułę w miejscu, gdzie Quin ma 15 lat, a John jest niewiele starszy. Łączy ich oczywiście wielka miłość aż do grobowej deski, na miarę Cathy i Heathcliffa z Wichrowych wzgórz. Już planują ślub! Ten wątek miłosny był zupełnie niepotrzebny, ale rozumiem, książka dla młodzieży bez zakochanej pary nie wpisuje się w gatunek książki dla młodzieży. Mało tego, początek jest po prostu nudny. Dopiero później, gdy następuje mały przeskok czasowy i mamy do czynienia z odrobinę starszymi bohaterami, coś zaczyna się dziać. Akcja nabiera tempa i sensu. A ta irytująca mnie romantyczność przestaje się wybijać na pierwszy plan, a co lepsze, znajduje ciekawe rozwiązanie.

Quin wydaje się być postacią mającą problemy hormonalne, bo na przestrzeni tych niecałych pięciuset stron ona chyba 3 razy zmienia swoją osobowość. Jednak co lepsze, John jest w tym temacie o wiele bardziej zaawansowany, a jego nie umiem usprawiedliwić. Jest jeszcze bardziej niezdecydowany niż Quin, zawsze stoi po stronie wygranego i jest po prostu wcieleniem samolubności. To taki kameleon, robi to, co aktualnie zapewni mu największy zysk.

I tu dochodzimy do końca, bo żywcem nie wiem, co dalej mogę powiedzieć. Książki z półki „średnich” są najgorsze to recenzowania, bo nie wybijają się w żadną stronę. Bohaterowie ani mnie nie zachwycili, ani ich nie znienawidziłam.  Po prostu byli. Ani jeden nie zaskarbił sobie mojej sympatii, ani jeden nie irytował mnie bardziej niż brzęczenie muchy w sąsiednim kącie pokoju.

Jedno słowo, które najbardziej pasuje mi do określenia Poszukiwaczki, to miano „dziwna”. Ta książka właśnie taka jest, bo niby wszystko ma na swoim miejscu; potencjał, pomysł, nawet przyjemny styl autorki, to tak naprawdę nie umiem określić, czy powieść mi się podobała. W sumie to tak, ale w sumie to też nie. 

Za możliwość zrecenzowania książki dziękuję wydawnictwu Uroboros

Fakty objawione: 

Tytuł: Poszukiwaczka
Tytuł oryginału: Seeker

Autor: Arwen Elys Dayton

Wydawnictwo: Uroboros

Ilość stron: 480

Grubość grzbietu: 3,4 cm

Masa: 484 g

Ciężar: 4,75 N [g=9,81 m/s2] 

Cena: 39,99 zł

Mobilność: L (grubasek)