Powrót do Westeros - "Nawałnica mieczy. Stal i śnieg" George R. R. Martin

Nawałnica mieczy to trzecia część cyklu Pieśni lodu i ognia, więc w tej recenzji mogą pojawić się nawiązania do poprzednich powieści.

Książka zaczyna się miłą notatką od autora, który wyjaśnia czytelnikowi, że chronologia w jego powieści nie zawsze musi być poprawna. Postacie, o których opowiada, przebywają w innych miejscach świata, a w czasach średniowiecza przepływ informacji był taki, jaki był, czyli nie najszybszy. Niejednokrotnie bohaterowie nie zdawali sobie sprawy z tego, co w chwili rzeczywistej dzieje się u wroga, ich dane były czasem przestarzałe, bo o nowych rzeczach po prostu się jeszcze nie dowiedzieli.

Za Murem Jon Snow zaczyna swą przyjaźń z Dzikimi i dowiaduje się, że ku przerażeniu jego i innych ludzi z Nocnej Straży, legendy to nie tylko legendy. Nadchodzą Inni, a nie łatwo będzie ich powstrzymać. Daenerys, będąca gdzieś na południu w odległych krainach, kontynuuje zbieranie armii. Odwiedza nowe miasta i zdobywa ludzi, wojowników i przede wszystkim poparcie dla swej walki o żelazny tron. Robb Stark zyskuje nowych sojuszników i przeciwników, Stannis Baratheon bezgranicznie ufa swojej czerwonej kapłance, Jamie Lannister wbrew wszystkim i wszystkiemu jest w drodze do stolicy, Sansa Stark jest na łasce Cersei, o Aryi ślad zaginął, a Westeros dalej włada Joeffrey, przez wielu uznawany za nieprawowitego władcę królestwa.

Pierwszy tom Nawałnicy mieczy to dosłownie kontynuacja wydarzeń ze Starcia królów. To dokończenie zaczętych tam wątków, bo niektóre tematy dzieją się w tym samym czasie, co druga część. I mimo tego, że zdawałam sobie z tego sprawę, jestem trochę rozczarowana. Jestem osobą, która swoją przygodę ze światem Westeros zaczęła poprzez serial, a dopiero teraz sięgnęła po książki. Nic mnie tu nie zaskoczy, bo wiem, co się ma wydarzyć, ale spodziewałam się, że autor kompozycyjnie trochę inaczej wszystko rozegra. W tym tomie nie ma żadnych spektakularnych momentów. Odnosiłam wrażenie, że Stal i śnieg ma być łącznikiem między zakończeniem Starcia królów, a drugim tomem Nawałnicy mieczy, jakby miała na celu w jakiś tam sposób doprowadzić czytelnika z punktu A do punktu B. Jakby Martin z powodu ograniczenia wydawniczego musiał skrócić Starcie królów, więc powybierał co po nudniejsze fragmenty i zrobił z tego osobną powieść.

Powodem, dla którego jestem tak rozczarowana, jest wesele, czy raczej może dwa, a w tym przypadku ich brak. Jak każdy, kto czytał, bądź oglądał, wie, że w Nawałnicy mieczy jesteśmy świadkami dwóch przełomowych momentów. W serialu jedno wesele zostało przedstawione w pierwszych odcinkach trzeciego sezonu, drugie zaś zawarto w końcówce. Z tego powodu spodziewałam się, że jedno będzie uwzględnione w Stali i śniegu, a tu klops, bo nici z tego. I wiem, że to nie jest dobry powód na uzasadnienie mojej złości, ale nastawiałam się na ten moment, bo to jeden z lepszych i przede wszystkim przełomowy w całej sadze.

Poza tym Stal i śnieg jest świetną kontynuacją, może nie tak dobrą jak jej poprzednik, Starcie królów, ale poziom fantastyczności serii jest utrzymany, a to oto tu chodzi. Dzięki brakowi tych wcześniej przeze mnie wspomnianych kluczowych wydarzeń, teraz z większą chęcią sięgnę po Krew i złoto, bo tam już na bank dostanę to, na co tyle czekałam. 

Fakty objawione:
Tytuł: Nawałnica mieczy. Stal i śnieg

Tytuł oryginału: A Storm of Swords vol. 1: Steel and Snow
Cykl: Pieśni Lodu i Ognia

Autor: George R. R. Martin

Wydawnictwo: Zysk i S-ka

Ilość stron: 736

Grubość grzbietu: 3,3 cm

Cena: 49 zł

Mobilność: XXL (jak spadnie na twarz, to urwie)