Angielska historia z komedią i zmiennokształtnymi w tle! - "Moja Lady Jane" Cynthia Hand, Brodi Aston, Jodi Meadows [RECENZJA]

Sądzę, że wszyscy, którzy mieli przeczytać Moją Lady Jane, już to zrobili, dlatego mój post kieruję do osób takich jak ja, zwlekających z lekturą z różnych powodów; nieznajomości materiału, braku przekonania co do fabuły czy może bycia zniechęconym recenzjami pojawiającymi się w internecie przy premierze tej książki. Bo skoro ja rok temu byłam zaciekawiona tym tytułem, ale odrzucał mnie sposób promocji, to może ktoś z was jest w podobnej sytuacji.

Na tę książkę długo patrzeć nie mogłam, właśnie z powodu tej nieszczęsnej promocji, która w ogóle mi nie podpasowała i wręcz zniechęcała do lektury. Nigdy nie lubiłam i do tej pory nie lubię, gdy w dzień premiery pokazuje mi się 5467 filmików na YouTube i 4329 posty na blogach; wszystkie poświęcone jednej książce. W takich chwilach tytuł owszem, zapamiętuję, ale dodaję go do mentalnej listy „nie znam, nie czytałam, ale już mam serdecznie dość, bo z lodówki wyskakuje”. Do tego wszyscy, a jak nie wszyscy, to dobre 99% wszystkich blogerów/vlogerów przedstawiało fabułę Mojej Lady Jane jakby był to opis jednego z odcinków 13 posterunku – czyli jakby była co najmniej żenująca. Bynajmniej nie zachęciło mnie to do sięgnięcia po powieść. Bo wiecie, polecajka na zasadzie, że Jane zostaje królową na dziewięć dni i wychodzi za mąż za Gifforda, do którego należy zwracać się G, a który przy okazji jest, hmmm, niespodzianka, koniem!, i będziemy rżeć ze śmiechu, do mnie nie przemawia. Koń by się uśmiał, prawda? No cóż, mnie takie żarciki nie bawią.

Chociaż w tych wszystkich końskich żartach, które towarzyszyły tej książce, byłam trochę ciekawa o co chodzi; jak autorkom udało się wpleść konia jako głównego bohatera?; i dlatego w końcu zdecydowałam się sięgnąć po Moją Lady Jane. Rok po premierze, ale cicho. I wiecie co? Okazało się, że to zupełnie coś innego, niż myślałam! Ta powieść naprawdę ma fabułę!

Król Edward sprawuje dobre rządy, ale niestety, jest chory, śmierć puka do jego drzwi, a on nie ma komu przekazać tronu. Wpada więc na pomysł, by jego kuzynka, Jane Grey, poślubiła syna szanowanego człowieka – Gifforda i przejęła władzę wraz ze wszystkimi swoimi męskimi potomkami. W całym tym układzie zapomina tylko poinformować dziewczyny o jednym istotnym szczególe – Gifford jest ewianinem czyli osobą potrafiącą zmieniać się w… konia. To by jeszcze nie było problemem, ewianie są na porządku dziennym tylko, że Gifford przestał panować nad swoimi przemianami. W nocy jest przystojnym młodzieńcem, a w dzień patatającym po łąkach wierzchowcem.

Fabułę Mojej Lady Jane można podzielić na dwie części; pierwszą, bardzo dobrą i drugą, trochę gorszą. Pierwsza luźno bazuje na historii Anglii. Król Edward istniał naprawdę, niejaka Jane Grey także zapisała się na kartach historii i dzierżyła koronę przez dziewięć dni – potem ścięto jej głowę. Oczywiście autorki nie opowiadają nam wszystkiego dokładnie tak, jak to miało miejsce. One wykorzystują tylko te wydarzenia, które chcą i przekształcają tak, by pasowały one do fabuły. I powiem wam, że zrobiły to w bardzo dobry sposób. Dorzuciły wątek fantastyczny związany z obecnością ewianów, co wyszło tylko na plus.

Za to w drugiej części autorki według mnie już trochę za bardzo popłynęły. Odrzuciły historię na bok zupełnie, wprowadziły swoje własne rozwiązania i potem zaczęły wykorzystywać jedynie bohaterów. W tej pierwszej części jednak wydarzenia historyczne trochę trzymały ich w ryzach, do tego bardzo dobrze czytało mi się o alternatywnych rządach króla Edwarda. Później lektura była równie dobra, ale momentami robiła się trochę zbyt abstrakcyjna. Nie mniej jednak sądzę, że jest to kwestia indywidualna.

Jeśli chodzi o humor to… kocham i uwielbiam. Podczas lektury nie raz, nie dwa, nie piętnaście i nie sześćdziesiąt uśmiechnęłam się pod nosem. Czasem zdarzyło mi się także zaśmiać na głos! Wszystko utrzymane jest na odpowiednim poziomie. Do tego nasi główni bohaterowie są pełni sarkazmu, a ich cięte riposty to po prostu złoto. Z wielką przyjemnością czyta się ich słowne przekomarzania, bo one naprawdę poprawiają nastrój.

Także ja się bardzo cieszę, że w końcu zdecydowałam się sięgnąć po Moją Lady Jane, że ostatecznie nie dałam się zrazić tymi wszystkimi opiniami bez głębi, które wcześniej słyszałam. Po prostu według mnie to, co ludzie w nich mówili, nie miało sensu i nie oddawało ducha tej książki (taki mały hejcik da innych recenzentów. Doceniam wasze pomysły, naprawdę, ale jednak ich przekaz do mnie nie trafił).

Jeśli wam się cały czas wydawało, że Moja Lady Jane jest żenującą i niewartą uwagi lekturą, to śpieszę wyprowadzić was z błędu. Jest to dość specyficzna powieść, owszem, ale za to jedyna w swoim rodzaju. Znajdziecie tu alternatywną historię Anglii za czasów króla Edwarda okraszoną romansem i zawierającą niezłą dawkę dobrej, lekkiej fantastyki, a do tego świetny humor! Będzie to książka idealna na rozpoczynający się rok szkolny, bo gwarantuję wam, rozluźnienie przy niej murowane!

Fakty objawione: 

Tytuł: Moja Lady Jane
Tytuł oryginału: My Lady Jane

Autor: Cynthia Hand, Brodi Ashton, Jodi Meadows
Tłumaczenie: Maciej Pawlak

Wydawnictwo: SQN Imaginatio

Ilość stron: 400

Grubość grzbietu: 2,8 cm

Cena: 37,90 zł

Mobilność: M