Film| Are you a Watcher or a Player? - NERVE - reż. Henry Joost, Ariel Shulman

Nie oszukujmy się, nie poszłabym na ten film do kina gdyby nie Dave Franco…

Wiadomość o powstaniu filmu Nerve dotarła do mnie już jakiś czas temu. Zaintrygował mnie pomysł na fabułę i zaciekawiło wykonanie, jednak nie na tyle, aby wyczekiwać premiery. Moje nastawienie zmieniła recenzja Marthy Oakiss z bloga i kanału Secret Books, która bardzo dobrze wypowiadała się o tym tytule. No i oczywiście fakt, że Dave Franco gra tam główną rolę, miał dość duże znaczenie. Nerve powstał na postawie książki, która za granicą zbiera niepochlebne opinie. I z tego powodu bez wyrzutów sumienia, że przed lekturą oglądnę ekranizację, udałam się do kina.

Co to w ogóle jest Nerve?

Nerve jest aplikacją na telefony, coś jak „prawda czy wyzwanie”, ale bez prawdy. Osoba, która się rejestruje, może wybrać: albo zostać obserwatorem, który płaci, by oglądać, albo graczem, który gra, by wygrać. Na początku zadania są proste, ale wraz ze wzrostem popularności uczestnika, robią się trudniejsze, ale tym samym wzrasta ilość pieniędzy do zgarnięcia. Aplikacja analizuje wszystkie portale społecznościowe takie jak Facebook czy Instagram i wie dosłownie wszystko, zna każdą słabość, adres czy nawet dane bankowe.

Pomysł na aplikację jest dobry. Ja, jako osoba jeszcze przed oglądnięciem filmu myślałam, że takie coś mogłoby zaistnieć w normalnym świecie. Mógłby to być bodziec, aby nieśmiała osoba przełamała swój strach przed kontaktami z ludźmi i poznała nowe osoby. Wyszłaby ze swojej strefy komfortu i przy okazji zarobiła pieniądze. Zmieniłam jednak zdanie w trakcie oglądania. Zdecydowanie nie chcę, aby ta aplikacja miała prawo bytu w sklepie Play.

Nie ma co się wdawać w szczegóły głównych bohaterów, bo w tym wypadku bardzo dobry jest element zaskoczenia i niewiedza w kwestii tego, czego mamy się spodziewać po fabule. Warto wspomnieć jednak o dynamice filmu. Spotkałam się z określeniem, że Nerve to thriller dla młodzieży. Coś w tym jest, ale nie do końca. Bardziej pasowałby mi tu gatunek filmu przygodowego, ale to też nie odzwierciedla w stu procentach tego, z czym mamy do czynienia.

Sam początek jest dość wolny, ale treściwy. W odstępie kilku minut dostajemy ogólny zarys postaci głównej bohaterki, pasji, pragnień i ludzi, którymi się otacza. Te pierwsze kadry stanowią dobry wstęp do całej historii, która później znacząco przyspiesza i nabiera tempa. Więcej dowiadujemy się o tytułowej aplikacji, widzimy, co robi z ludźmi i jak na nich wpływa. Poprzez ciąg idealnie powiązanych ze sobą wydarzeń jesteśmy świadkami wielkiej przemiany wśród głównych bohaterów. Prawdy, które zaczynają rozumieć, dają wiele do myślenia i można wiele z nich wynieść dla siebie.

Na osobny akapit zasługuje sposób kręcenia filmu. Oprócz kadrów nagrywanych za pomocą standardowego sprzętu filmowego, twórcy postawili na nietypowy sposób przedstawienia treści. Część filmu zaprezentowana jest z perspektywy sprzętów takich jak telefon czy komputer. Widz patrzy na wydarzenia jakby z wnętrza komputera, widzi na wskroś wszystkie otwarte okna przeglądarki. Niektóre kadry przypominają obraz z kamerki internetowej czy filmiki nakręcone za pomocą telefonu, a niekiedy i fragmenty kręcone trzęsącą się ręką bohatera.

Aktorzy zostali dobrani do swoich ról bardzo dobrze. Dave Franco idealnie pasuje do swojego bohatera, ale w końcu to Dave Franco, on zawsze gra dobrze. Aktorka wcielająca się w zołzowatą Sydney też idealnie ją zobrazowała. Przemianę swojej postaci ujęła nie tylko za pomocą słów ze scenariusza, ale i drobnych gestów świadczących o charakterze. Moja jedyna uwaga dotyczy Emmy Roberts. Powierzono jej główną rolę dziewczyny, która przechodzi największą metamorfozę. I jak na początku Roberts pasowała świetnie do cichej i nieśmiałej nastolatki, która boi się zagadać do chłopaka, który jej się podoba, to później diametralnie odbiegła swoją grą od zmienionej Vee.

I tu napotykam pierwszą wadę Nerve. Otóż dynamiczność, która wcześniej była plusem, w późniejszym czasie zaczęła się trochę nie trzymać kupy. Cały film rozgrywa się w przeciągu jednego dnia, a kluczowe wydarzenia mają miejsce tej samej nocy. Czyli wyjaśniając, rano Vee jest zamknięta w sobie i nieśmiała. Potem rejestruje się w Nerve. Wychodzi na miasto, aby rozpocząć wykonywanie zadań i tym samym zapoczątkowuje w sobie przemianę, która dopełnia się w przeciągu kilku godzin. Po głównym wątku kulminacyjnym Vee jest zupełnie inną osobą, zdolną nagle przemawiać do tłumu i inspirować ludzi, zachęcać do działania według jej przekonań. Trochę naciągane, a co lepsze, to jedyny aspekt filmu, który wydawał mi się mało realny. Sama aplikacja i to, jak bardzo wpływa na nastolatków z Manhattanu było do bólu rzeczywista.

Do kina poszłam nawet nie oglądając wcześniej zwiastuna. Nie byłam w żaden sposób nastawiona na to, co chcę zobaczyć, bo też nie miałam żadnych oczekiwań. I z tego powodu film wywarł na mnie ogromne wrażenie. Obecna cały czas akcja, świetna ścieżka dźwiękowa i bohaterowie sprawili, że ani razu nie pomyślałam o tym, aby spojrzeć na zegarek i sprawdzić godzinę.

Nerve może nie jest filmem z górnej półki, ale to świetny sposób na spędzenie wolnego czasu, bo film jest warty uwagi. Potrafi zaskoczyć, wprawić w zdumienie i frustrację. To produkcja z tych, po których w oszołomieniu wychodzi się z kina i które chce się oglądnąć ponownie zaraz po powrocie do domu z seansu. 

Znajdziesz mnie również tutaj: 

Facebook: https://www.facebook.com/toreadornottoreadworld/ 

Instagram: https://www.instagram.com/thethirteenthbook/ 

Goodreads: https://www.goodreads.com/ewuniunia 

Snapchat: @ewuniunia