Graffiti na panteonie! - "Robin graficiarz" Muriel Zürcher [RECENZJA]

Pewien graficiarz nocami maluje na najważniejszych i bardziej charakterystycznych paryskich budowlach. Chłopak spędza sen z powiek policji, cały czas grając im na nosie i nie dając się złapać, a jego sprawa stanowi gorący temat zarówno dla stróżów prawa jak i mediów. Któregoś razu przypadkiem drogi naszego graficiarza i sześcioletniej uciekinierki z domu dziecka się krzyżują, a spotkanie owocuje piękną przyjaźnią.

Robin graficiarz to powieść podczas której czytania robi się cieplej na sercu, a czytelnika zalewa mnóstwo pozytywnych uczuć. Całość ma niecałe 200 stron, ale autorka sprostała zadaniu, nie pominęła żadnego istotnego zdania, każdą kropkę postawiła tam, gdzie powinna.

Wydawać się może, że książka kierowana jest do młodszych odbiorców. Pewnie rzeczywiście tak jest i sama także poleciłabym ją dzieciakom znacznie młodszym ode mnie, ale nie zmienia to faktu, że dorosły czytelnik może spędzić przy niej równie miło czas, bo wiek przy lekturze nie gra roli. I chociaż autorka kieruje swoją historię do dzieci, jednocześnie nie traktuje ich jak dzieci, bo inteligentnie mówi to, co ma do powiedzenia.

Myślicie, że Robin graficiarz to opowieść tylko o tytułowym graficiarzu i małej dziewczynce? Ja także tak sądziłam, ale po lekturze już wiem, że za tą historią  kryje się o wiele więcej. Wątki związane z Samem (czyli z graficiarzem) szczególnie mi się podobały, bo zahaczały w pewnym stopniu o aspekty powiązane z psychologią i różnymi ludzkimi reakcjami w obliczu ciężkich przeżyć. Gdy zgłębiamy przeszłość bohatera, kolejne elementy układanki wskakują na swoje miejsce. Dlaczego Sam maluje graffiti? Dlaczego akurat takie?

Dziewczynka także została świetnie przedstawiona. Jest tylko małym dzieckiem, które już sporo zdążyło w życiu doświadczyć, a jednocześnie w ciężkich sytuacjach uśmiech nie schodzi jej z twarzy. Ciekawie też autorka pokazała sposób, w jaki mała postrzega świat. Wejście w psychikę takiej małej osóbki także było ciekawym doświadczeniem.

Graficiarz i dziewczynka to nie jedyni bohaterowie, którzy pojawiają się na kartach powieści. Nie mogę zapomnieć o świetnej postaci bezdomnej, która skradła moje serce. Zazdrościłam jej i współczułam jednocześnie. O, albo pani od szachów! Ją także uwielbiam. Ale do czego zmierzam? Świetna kreacja głównych bohaterów to kwestia dość oczywista, ale tutaj swoje pięć minut dostają też drugoplanowi, którzy czasem stanowią tylko tło dla akcji, albo ich wątki nie są jakoś szczególnie istotne.  Mimo tego ich wątki zapadają w pamięć czytelnikowi, bo są po prostu dobrze napisanymi postaciami i przyjemnie się o nich czyta.

Pasowałoby jeszcze wspomnieć o wydaniu, które jest wprost cudowne. Myślicie, że okładka jest piękna? Ha! W środku, gdy czytamy o tym, jak Sam maluje graffiti, z tyłu pod tekstem znajduje się rysunek wykonywanego przez niego graffiti. Raz na jakiś czas są też ilustracje zajmujące całą stronę, idealnie dopasowane do aktualnego miejsca fabuły.

Robin graficiarz to ciepła i urocza opowieść o cudownej przyjaźni, o uczuciach dwóch osób, które stanowią swoje przeciwieństwa. A co najważniejsze, powieść nikogo nie szufladkuje, jak już wcześniej pisałam, wiek nie gra roli, więc śmiało, każdy może poznać historię Sama i Lilibelle.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu Polarny Lis

Fakty objawione: 

Tytuł: Robin graficiarz
Tytuł oryginału: Robin des Graffs

Autor: Muriel Zürcher

Tłumaczenie: Monika Szewc-Osiecka

Wydawnictwo: Polarny Lis

Ilość stron: 188

Grubość grzbietu: 1,3 cm

Cena: 34,90 zł

Mobilność: M