Książka idealna dla książkoholika! - "Słowa w ciemnym błękicie" Cath Crowley [RECENZJA]

Rachel zakochała się w swoim przyjacielu, Henrym. Postanowiła napisać do niego list i wsunąć do jego ulubionej książki. Dzień później wyjechała i nigdy nie doczekała się odpowiedzi. Po kilku latach Rachel wraca do rodzinnego miasteczka chcąc uporać się ze śmiercią brata. Z braku wyboru będzie pracować w antykwariacie prowadzonym przez rodzinę Henry’ego, chłopaka, którego niekoniecznie chce oglądać na oczy.

Z drugiej strony jest Henry, któremu życie także nie za bardzo się układa. Rzuciła go dziewczyna, swoje ostatnie pieniądze wydał na podróż, w którą się nie uda, a do tego rodzice myślą nad sprzedażą ukochanego antykwariatu z powodu kłopotów finansowych. Na to wszystko pojawia się Rachel, z którą kiedyś się przyjaźnił, a która od momentu swojej wyprowadzki nie dawała znaku życia.

Słowa w ciemnym błękicie to książka wprost stworzona dla każdego książkoholika. Wszyscy bohaterowie są w jakiś sposób związani z literaturą. Główne skrzypce gra antykwariat, wokół którego toczy się cała historia. Gdy akurat akcja rozgrywa się w jakimś innym miejscu, to i tak w rozmowach główny temat stanowią książki.

Autorka wpadła na świetny pomysł czegoś, co nazywa się Biblioteką Listów i znajduje się w Howling Books. Idea przedsięwzięcia polega na tym, by ludzie mogli przyjść do antykwariatu, ściągnąć książkę z odpowiedniego regału i pozaznaczać w niej swoje ulubione cytaty, napisać kilka uwag na marginesie lub pogadać z innym czytelnikiem na pustej stronie po podziękowaniach. Wiecie, taki book tour, ale na większą skalę. I nawet sami bohaterowie w ten sposób komunikują się ze sobą nawzajem; piszą listy, które zostawiają w konkretnych książkach.

Na przestrzeni całej książki śledzimy historie z perspektywy trójki bohaterów. Henry dostaje swoje 5 minut w narracji, a Rachel swoje. Wypowiada się też siostra Henry’ego, ale jej wątek poznajemy za pomocą listów wymienianych z tajemniczym nieznajomym w Bibliotece Listów.

Przechodząc do bohaterów, to nie mogę nie wspomnieć, że perypetie Henry’ego mnie troszkę nudziły. Facet zakochany był w swojej dziewczynie, więc cierpiał po zerwaniu, zrozumiałe. Ale kurczę, miałam wrażenie, że on sam nie wie, czego od życia chce. Jego decyzje w sprawach miłosnych były dość irracjonalne i kompletnie nielogiczne. Wątpię, by można tak szybko przekalibrować swoje uczucia jak on to uczynił na przestrzeni tych niecałych 300 stron.

Za to wątek George i jej tajemniczego adoratora, cud, miód i malinka! Przez całą książkę tylko czytamy listy, które między sobą wymieniają, nie wiedząc, do czego to doprowadzi. Cały czas jesteśmy ciekawi, kto stoi za tymi wiadomościami i z zainteresowaniem czytamy strona po stronie, by dowiedzieć się tego razem z bohaterką. Jak mam być szczera, to ten wątek o wiele bardziej mnie ciekawił niż miłosne zawirowania Henry’ego. Była w nim obecna nutka tajemnicy, a rozwiązanie nie zostało od razu podane na tacy.

Moim zdaniem data w przypadku takich listów jest nieistotna. List miłosny z definicji nie podlega upływowi czasu, bo inaczej jaki byłby jego sens? Kocham cię, ale tylko w 2012 roku, a potem kończy się data ważności? 

W Słowach w ciemnym błękicie przewija się ogrom miłości do książek. Dialog bez zająknięcia się o literaturze to dialog stracony. Bohaterowie dyskutują o ulubionych tytułach, odnoszą się do wcześniej przeczytanych pozycji, polecają sobie nawzajem ciekawe tytuły i debatują o tym, co aktualnie czytają. Miód na moje serce! Z ich rozmów już wiem, że Atlas chmur muszę przeczytaj prędzej niż później.

Ale całokształt? Język jest naprawdę przyjemny, pomysł na akcję toczącą się wokół książek genialny, wątek z Biblioteką Listów cudowny… i to by było na tyle. Nie jestem w stanie powiedzieć, że kryje się coś więcej za tą historią, bo całość jako tako donikąd czytelnika nie prowadzi. Owszem, mamy pokazany aspekt radzenia sobie ze stratą i przeżywanie żałoby tyle, że… uczucia bohaterów wydawały mi się jakieś przyćmione, czymś przysłonięte. W żadnym momencie nie czułam emocji, które rzekomo nimi targały, czy tych dylematów, które nie dawały im spać. Niektóre zachowania zostały spłaszczone, przedstawione papierowo, przez co nie wybrzmiały tak mocno, jak powinny.

W Słowach w ciemnym błękicie mi czegoś brakuje, czegoś sporego.  Pomimo to jest to bardzo dobra książka, która w inteligentny sposób porusza wiele ciężkich tematów, ale nie jest bez skazy. Mam dziwne uczucie, że powieść nie została zakończona, że nie wyczerpano wszystkich możliwości. Do tego sama historia nie należy do oryginalnych, to rzeczy poboczne przykuwają większą uwagę. Najważniejsze tu są książki, co stanowi ogromny plus. Zaraz obok nich miały być problemy bohaterów, tyle że one bardzo często schodzą na drugi plan i wydają się być nieistotne, choć w rzeczywistości powinno być na odwrót.

To, że nie wszystko wyszło, może nawet stanowi jakiś plus? Życie nie jest perfekcyjne. I taka też jest ta książka.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu Jaguar

Fakty objawione: 

Tytuł: Słowa w ciemnym błękicie
Tytuł oryginału: Words in Deep Blue

Autor: Cath Crowley
Tłumaczenie: Zuzanna Byczek

Wydawnictwo: Jaguar

Ilość stron: 288

Cena: 34,90 zł

Mobilność: M