Recenzja| Niezgodna - Veronica Roth

Wyobraź sobie świat z przyszłości. Życie, jakie znasz, nie istnieje. Po wielu konfliktach wszystko zostało zniszczone. Na ruinach Chicago ocalała ludzkość stworzyła nowe miasto. Brzmi trochę jak Igrzyska śmierci? Nic bardziej mylnego. Mam tu na myśli Niezgodną, która owszem, ma wiele wspólnego ze swoim poprzednikiem, ale Veronica Roth włożyła wiele pracy i pomysłów, by stworzyć swój własny, wspaniały cykl dla młodzieży.

Społeczeństwo ze świata Niezgodnej podzielone jest na pięć frakcji. Altruizm, bezinteresowni przywódcy. Ich przekonania zabraniają im na branie łapówek i oszustwa, więc są doskonałymi liderami. Prawość wyróżnia się uczciwością. Zajmuje się sądownictwem, chodzi ubrana jak typowi, znani nam urzędnicy. Serdeczność stawia na harmonię i życie w spokoju. Erudycja odpowiedzialna jest za naukę i rozwój nowych technologii. No i ostatnia, Nieustraszoność. Pełni rolę ochroniarzy całej społeczności. Pilnuje porządku i bezpieczeństwa.

Gdy nie pasujesz do żadnej frakcji, stajesz się Bezfrakcyjnym. Nie masz domu, jesteś biedny i wytykany palcami. Nie możesz liczyć na cień pomocy. A gdy pasujesz do wielu frakcji? Wtedy jesteś Niezgodny. I stanowisz zagrożenie dla ludzi. Powinieneś być zgładzony.

Szesnastoletnia Tris musi dokonać wyboru. Pochodzi z Altruizmu i może zostać razem ze swoimi bliskimi w rodzimej frakcji. Ale wydaje się jej, że tu nie pasuje. Ciągłe bycie uprzejmą i nie odzywanie się, brak możliwości dbania o swoje dobro… A także ciągłe noszenie szarych i smutnych ciuchów. Gdy nadchodzi dzień, w którym może zmienić swoje życie, ciągle się waha.

By pomóc młodym mieszkańcom dokonać możliwie najlepszego wyboru, każde z nich zostaje poddane testowi przynależności. Podłączają ich do różnych kabelków i wstrzykują serum. Powstaje symulacja. Określone zachowania, jakie podejmą, sugerują, w której frakcji dany człowiek odnajdzie się najlepiej. Czy będzie dobrym Erudytą, czy może Prawym? Rezultaty Tris nie są jednomyślne. Okazuje się, że dziewczyna jest Niezgodna. Niezgodnych nie można kontrolować, więc najlepiej jest ich pokonać.

Za namową Tori, kobiety, która przeprowadzała test, Tris wbrew wszystkim wybiera Nieustraszoność. Porzuca rodzinę, bo sądzi, że jej brat, Caleb, wybierze Altruizm i zaopiekuje się rodzicami. Chłopak postanawia pójść własną drogą i trafia do Erudycji, do frakcji znienawidzonej przez ojca rodzeństwa.

Nastolatka musi odnaleźć się w nowych warunkach. To już nie jest miły i delikatny świat Altruizmu. Tutaj każdy musi walczyć o swoją pozycję. Podczas inicjacji liczy się każdy punkt. Tris musi poradzić sobie w pojedynkach, odkryć w głębi siebie siły do walki. Zaprzyjaźnia się z Christiną i Willem. Ci dwoje pomagają jej w trudnych chwilach i są dla niej ostoją.

Nie można oczywiście pominąć zabójczo przystojnego instruktora naszej głównej bohaterki, który nosi tajemnicze imię – Cztery. Wyjawienie wam, dlaczego tak się nazywa a nie inaczej, byłoby jednym, wielkim i niewybaczalnym spojlerem.

Tris ukrywa wynik swojego testu. Nie zawsze wychodzi to tak, jak powinno. Ale od tego, ile ludzi zna prawdę o niej, zależy jej życie. Społeczeństwo boi się Niezgodnych. Skoro oni znaleźli sposób na obejście systemu frakcyjnego, to kto wie, do czego jeszcze są zdolni?

Książka początkowo jest nużąca. Dopóki Tris nie trafi do nowej frakcji, praktycznie nic się nie dzieje. Ale później już pojawiają się bójki, kłótnie i walka o miejsce w szeregach Nieustraszoności. Do tego rodząca się miłość i zagrożenie… A ostatnie pięćdziesiąt stron przeczytamy z zapartym tchem. Ja jestem zdecydowanie na tak! Jeśli komuś podoba się antyutopijny świat z przyszłości, to gorąco polecam. Natomiast fani Igrzysk śmierci muszą zdobyć się na lekki dystans i przymrużenie oka, bo niektóre podobieństwa bardzo rażą w oczy.

A w ten piątek tj. 20 marca 2015 roku będzie miała swoją premierę ekranizacja drugiej części. Z tej okazji możecie spodziewać się na blogu recenzji Zbuntowanej, więc już teraz serdecznie was na nią zapraszam.