Recenzja| Charlie - Stephen Chbosky

Teraz nadchodzi chwila, w której muszę przyznać się do wprowadzenia was w błąd. Gdy czytałam Love, Rosie byłam przekonana, że to jest jedyna powieść epistolarna jaką czytałam. Aż tu niedawno sobie uświadomiłam, że przecież dużo wcześniej czytałam też coś w takiej formie. I stąd temat dzisiejszej recenzji, czyli książka pod tytułem Charlie.

Jak już tak się zorientowałam, że przecież ta książka leży u mnie na półce, a w dodatku była prezentem, poczułam wstyd, bo kompletnie nic z niej nie pamiętałam. Wiedziałam, że jest o uczuciach i że jakoś specjalnie mnie nie urzekła. Pod wpływem chwili po nią sięgnęłam i zaczęłam czytać jeszcze raz, by przypomnieć sobie powody mojej złej opinii. Dotrwałam do jakiejś trzydziestej strony i już wiem o wszystkim. Czyli o wszystkich powodach dla których nie cierpię tej książki.

Fabuła? Nie mam pojęcia o czym jest ta książka. Głównym bohaterem jest tytułowy Charlie, zagubiony nastoletni chłopak, który irytuje mnie jak mało kto. Ma starsze rodzeństwo. Siostrę, którą wszyscy uważają za ładną i która ma duże powodzenie wśród chłopaków. Do tego brat sportowiec ze stypendium. Do postaci pojawiających się w książce należą też jego rodzice i dwoje przyjaciół; chłopak o nietypowym przezwisku Nic oraz dziewczyna Sam.

To kolejny przypadek powieści epistolarnej na moim blogu. Mamy tu do czynienia z zapisem za pomocą listów. Główny bohater potrzebuje osoby, która po wysłucha. Na pierwszych stronach dowiadujemy się, że przyjaciel Charliego, Michael, popełnił samobójstwo. Chłopiec bardzo to przeżywa i próbuje wyrazić swoje uczucia za pomocą pisania listów do fikcyjnego przyjaciela o bardzo ambitnym imieniu – Przyjaciel.

Znam dużo osób, którym ta książka bardzo się podobała, ale ja szczerze jej nie cierpię. Najciekawszym fragmentem był dla mnie akapit na temat Patricka, czyli tego o pseudonimie Nic. Wyjaśnia on krótką historię chłopaka i jego przezwiska oraz szkolne środowisko chuliganów. Dosłownie w jednym akapicie zajmującym kilka linijek.

Dlaczego tak bardzo nie podobała mi się ta książka? Prosta odpowiedź. Charlie. Główny bohater zachowuje się w tak cholernie infantylny sposób, że mimo niewielkiej ilości stron, nie dałam rady przeczytać tego na raz. Chłopak cały czas płacze i rozpacza nad swoim życiem. Moim zdaniem powinien zachowywać się dojrzalej z racji na swój wiek.



Spodziewałam się czegoś zupełnie innego. Opis na przodzie książki sugerował, że zostaną tu poruszone sprawy wzięte z życia. Przemoc, przyjaźń, miłość, seks… I to duży plus dla całej książki bo dostajemy bardzo dużą dawkę nastoletnich problemów z którymi dużo osób musi się zmagać, ale boi się poprosić o pomoc. Znajdziemy cały przekrój kłopotów, poszukiwań własnego siebie i adaptowaniu się do nowych sytuacji. Wszystko wydawałoby się być bardzo fajnie, ale styl pisania pozostawia dużo do życzenia. Znowu powtórzę. Bardzo dziecinnie wszystko zostało przedstawione, a ja nie lubię takich zabiegów.

Odradzam tę książkę osobom poszukującym ambitnej literatury. Według mnie to nawet nie jest czytadło, bo strasznie się męczyłam i za pierwszym razem czytałam to bardzo długo. Chyba zaczęłam wypierać z pamięci całą tę historię i teraz popełniłam błąd próbując czytać ją od nowa. Jest to dla mnie wielkie rozczarowanie. Promocja była bardzo głośna bo opierała się na premierze filmu. Twórcy Zmierzchu, Logan Lerman w roli głównej a u jego boku Emma Watson. Skoro tak wielkie gwiazdy zgodziły się zagrać w ekranizacji to musiało świadczyć o wysokim poziomie tej książki. Albo ja nie potrafię docenić wrażliwego nastolatka albo to w czymś innym tkwi problem, którego nie potrafię zdiagnozować.

A wisienką na torcie jest tytuł, który w oryginale brzmi The Perks Of Being A Wallflower. Muszę pisać coś więcej? Polscy tłumacze odwalili kawał świetnej roboty!