Książki, które aktualnie czytam #2 (tym razem 13)

Pamiętacie, jak dawno temu zrobiłam podobny post? Wtedy moim wytłumaczeniem była matura i w ogóle, ale chyba tamta ówczesna trauma na stałe coś nadwyrężyła w moim stylu życia.

Myślałam, że brzydki nawyk, jakim jest zaczynanie i porzucanie książek to był tylko krótki epizod, ale okazuje się, że trwa on aż do teraz. Także ponownie postanowiłam zebrać wszystkie powieści, jakie mam w tej chwili pozaczynane i pochwalić się nimi tu, na blogu. Ostatnio udało mi się spiąć pośladki i dokończyć co nieco, także mam nadzieję, że i tym razem uda mi się zmobilizować!

Tym razem, na chwilę obecną, mam zaczętych 13 książek. Najgorsze z tego wszystkiego jest to, że część się powtarza z poprzedniego postu, hehe. Ale w sumie nie aż tak dużo, tylko 4, więc nie jest źle. To co, do dzieła!

Ponownie całą winę zrzucę na Pojedynek. Jak zatrzymałam się na pierwszym rozdziale, tak dalej na nim stoję. Ale! Ja to kiedyś przeczytam, obiecuję to i sobie, i wam, bo to jest już wstyd po prostu, by z tak krótką książką tyle się cyndolić.

Również za Pod włos nie udało mi się do tej pory zabrać, żeby łaskawie dokończyć. Ale! Ja to kiedyś zrobię, naprawdę! Nie po to kupiłam tę książkę zaraz po premierze, żeby teraz patrzeć, jak zbiera kurz na półce.

Za Illuminae również się nie zabrałam, za to zaopatrzyłam się w kolejne dla tomy, bo po prostu fenomenalnie wyglądają na półce i chciałam też wspomóc akcję Moondrive. Ale ja to przeczytam!

I ostatnia powtarzająca się książka to Klątwa przeznaczenia, do której już w ogóle mnie nie ciągnie. Dalej chcę zobaczyć, dlaczego tyle hejtu wylewa się na tę powieść i jednocześnie, dlaczego druga część tak bardzo się zachwyca. Jednak póki co jestem mocno odstraszona stylem mieszanej narracji także… no zobaczymy. Najwyżej w kolejnym poście o książkach, które aktualnie czytam zobaczymy się z tą pozycją ponownie.

I teraz przechodząc do trochę aktualniejszych powieści.

Królestwo popiołów. Czyli ostatnia część Szklanego tronu, który niesamowicie spodobał mi się kilka lat temu. Ale to było kilka lat temu, a do tego pierwsze dwa tomy to zupełnie inna historia niż później w każdym kolejnym. Czuję się troszkę oszukana, przez co moja miłość do tej serii troszkę uległa racjonalizacji. Zaś za tę ostatnią część kompletnie zabrać się nie mogę, chociaż miałam już kilka podejść. Kompletnie nie pamiętam, co działo się przed, a pomysł zabrania się za całą serię od początku nie spotyka się z moim entuzjazmem. Mam nadzieję, że jednak uda mi się przekonać, bo odpuścić na samym finiszu to jednak trochę głupio i nie wypada.

Dawno temu było też głośno o powieści napisanej przez amerykańską booktuberkę, Sashę Alsberg czyli o książce Zenith. W okolicach wakacji miała miejsce polska premiera, a że ja Sashę zawsze lubiłam, to chciałam również zobaczyć, jak sprawdzi się w pisaniu czegoś własnego. Wzięłam Zenitha pod pachę na mój wrześniowy wyjazd na Ukrainę, ale skubnęłam tylko kilka pierwszych stron. Po powrocie nie miałam ochoty na fantastykę, a do tego usłyszałam kilka niepochlebnych opinii na temat wtórności całej historii i… oto jesteśmy, położenie mojej zakładki się nie zmieniło.

Równie dawno temu miałam taki pomysł na wyczytywanie zalegających mi na półkach książek. Stworzyłam do tego taką serię Literacki alfabet, która opiewa na ten moment na szaloną liczbę całego jednego opublikowanego postu. Do drugiego zaplanowałam sobie przeczytanie w ramach literki E powieści Eliza i jej potwory. I skoro ten tytuł pojawia się tutaj, to chyba już wiemy, że wyszło tak, że nie wyszło. Ale jeszcze kiedyś go tutaj wrzucę, obiecuję! Bo wszystkie grafiki mam zrobione, wystarczy tylko doczytać Elizę do końca.

Trochę za sprawą studiów zainteresowałam się Koreą Północną. Tak mnie wzięło na ten temat, że napisałam już o nim dwie prace zaliczeniowe. I właśnie podczas pisania jednej z nich trafiłam na Światu nie mamy czego zazdrościć. W tamtej chwili nie wystarczyło mi czasu, by przeczytać ją do końca, bo jednak termin napisania pracy mnie trochę gonił, a do tego to była pozycja z biblioteki. Jednak postanowiłam później się w nią zaopatrzyć jednak… jeszcze się nie zabrałam, żeby ją dokończyć. Cóż za zwrot akcji, prawda?

Na tej samej chwali zachwytu północnokoreańskim reżimem pobiegłam kupić Tajemnice Korei Północnej. Również zaczęłam czytać tak szybko, jak tylko dopadłam ją w swoje ręce. I tutaj trochę się na wstępie rozczarowałam, bo myślałam, że autorzy skupią się na trochę… mniej konwencjonalnych sekretach tego kraju. A póki co omawiają rzeczy takie jak gospodarka pod kątem, który ani trochę nie brzmi ciekawie. Jednak parę dni temu zaczęłam słuchać audiobooka i może w końcu coś się ruszy!

Kiedyś zaczęłam też Powietrze, którym oddycha. Miałam ochotę na lekki, niezobowiązujący romans, ale coś nie pykło. Przeczytałam kilka pierwszych rozdziałów, ale porzuciłam dalszą lekturę nim akcja zdołała się rozwinąć. Ale dokończę! Kiedyś na pewno.

Ostatnio też miała miejsce premiera trzeciej części mojej ulubionej serii Ember in the Ashes czyli Żniwiarz u bram. To jeszcze nie jest jakiś wielki wstyd, no ale skoro gadamy w tym wpisie o wszystkich aktualnie czytanych przeze mnie książkach, no to ta też musi się tu znaleźć, chociaż czytam ją od paru dni.

I na sam koniec istna wisienka. Nigdy nie rozumiałam fenomenu serialu Przyjaciele, szczególnie jak widziałam gdzieś losowe fragmenty przy przerzucaniu kanałów. Ale udało mi się zebrać i obejrzeć całość od początku do końca i… już rozumiem, czemu wszyscy się tak tym zachwycają. Mało to. Dołączyłam do grona miłośników! Dlatego też jak światło dzienne ukazała książka z okazji 25-lecia premiery serialu czyli Przyjaciele. Ten o najlepszym serialu na świecie, szybko pobiegłam ją kupić i równie szybko zaczęłam ją czytać, jednak na tym to by się skończyło. Jestem może na jakieś 40 stronie i aż wstyd się przyznać, że nie posunęłam się dalej. Jednak to nadrobię, obiecuję!

Chociaż nie! Jest jeszcze jedna książka, o której wstyd nawet mówić. Zapomniałam o niej nawet, gdy tworzyłam pierwszy post z tej serii (nie oszukujmy się, to będzie seria. Nieregularna, ale jednak). Mówię o Gildii magów, którą zaczęłam czytać chyba jeszcze w podstawówce. Wszyscy się jarali tą trylogią i w ogóle, ja nawet przeczytałam jakiś prequel do niej, ale potem się strasznie wkurzałam, bo nie ogarniałam jak to tam dokładnie wszystko działa i strasznie irytował mnie fakt, że w pierwszej części nie ma bohaterów z tego prequela. Dlatego poddałam się bardzo szybko. I w sumie to już nie wiem, czy kiedykolwiek wrócę do tej serii.

Także to by było na tyle, jeśli chodzi o mój stosik wstydu złożony z 13 książek. I tak w sumie mam wrażenie, że o czymś zapomniałam, bo wiecie, skleroza, Alzheimer, niepotrzebne naukowe definicje, a na prawdziwe i potrzebne w życiu rzeczy to pamięci już nie starsza.

A wy macie jakieś książki, które zaczęliście czytać i porzuciliście bądź odłożyliście na bliżej nieokreślone „później”? Czy to tylko ja urządzam sobie takie niewdzięczne zabawy?