Najlepsze 16 książek 2016 roku

Kolejny rok dobiegł końca i czas go podsumować! Idealnie się składa, że pierwszy stycznia wypada w niedzielę…

W 2016 przeczytałam… hm… za mało. Próbowałam sprostać wyzwaniu 100 książek w rok, ale wyszło jak wyszło. Liczą się chęci, prawda? Ostatnio też mi się nie udało, więc może do trzech razy sztuka. 


Update z 31.12.2016. Przeczytałam jednak te 100 książek :D

W czerwcu zdecydowałam się zmienić platformę bloga i tak oto przenieśliśmy się na Blogera, z czego póki co jestem zadowolona. Widać efekty w postaci ilości wyświetleń oraz komentarzy. Jest ich zdecydowanie więcej. Wam także łatwiej jest śledzić nowe posty dzięki funkcji bycia obserwatorem. Pół roku, 17 tysięcy odsłon, 71 obserwatorów i 600 komentarzy. Wow.

Dziś witam was w pierwszej z czterech zaplanowanych notek na temat starego już, 2016 roku. Na pierwszy ogień idzie coś przyjemnego, czyli 16 najlepszych książek, które udało mi się w nim przeczytać. Tak naprawdę kolejność nie ma znaczenia, ale ostatnia TOP 6 jest najlepsza z najlepszych.

Zestawienie coś musi otwierać i wypadło na Misję 100. Powieść jest cienka, treściwa i dość nietypowa. Zdecydowanie różni się od serialu, ale i to i to jest warte uwagi. Jedno z innych powodów, a drugie z innych. Jednak oba twory skupiają się na setce młodocianych przestępców, którzy zostają zesłani na Ziemię, aby sprawdzić, czy planeta nadaje się do zamieszkania.

Moje pierwsze w życiu spotkanie z twórczością Neila Geimana przy okazji Gwiezdnego pyłu. Albo tak przynajmniej mi się wydawało. Tak po prostu skojarzyłam, że historia chłopaka chcącego udowodnić swoją miłość do dziewczyny i postanawia przynieść jej gwiazdę, która spadła z nieba, już gdzieś obiła mi się o uszy. Okazało się, że kiedyś widziałam mniejsze lub większe fragmenty filmu. Ale powieść jest idealną lekturą dla osób gustujących w baśniach.

Moja ukochana Jennifer Echols z Miłość, flirt i inne zdarzenia losowe, bo zatęskniłam za jej stylem pisania i pomysłami, więc musiałam w końcu znowu do niej wrócić. Oczywiście się nie zawiodłam, bo nie mogłam, jakżeby inaczej. Słodka, urocza i romantyczna. Idealna na lato albo zimową chandrę. Bo najgorzej jest, jak zakochasz się w swoim przyjacielu. Nastoletnia Lori znalazła się w takiej sytuacji, ale bynajmniej nie zamierza w niej pozostać. Obmyśla plan doskonały, który jednak szybko przestaje działać.

Tak bardzo dawno temu oglądałam film Woda dla słoni, że to aż wstyd. Ale jestem w nim zakochana, a teraz do pakietu dochodzi niesamowita książka, z dużą dawką emocji, słoni i polskości. Idealna dla fanów zwierząt, sztuki i cyrków. Tfu. Idealna dla każdego. Tylko książka idzie w pakiecie z chusteczkami. Bo po tragicznym wypadku, w którym giną rodzice Jacoba, chłopak rzuca studia i pod wpływem impulsu przyłącza się do wędrownego cyrku. Tam poznaje okrucieństwo, wartość pieniądzy i miłość.

Cassandra Clare powraca w swej świetności z dość starą już serią, ale dla mnie całkiem nową. Udało mi się przeczytać też Mechanicznego anioła, ale to Mechaniczny książę gości w zestawieniu. To idealny powrót do świata Nocnych Łowców i poznania ich brytyjskiej wersji. Gratka i urozmaicenie fanów. W czasach wiktoriańskiego Londynu poznajemy Tessę, która po śmierci ciotki przenosi się z Ameryki do Angli, aby u boku brata rozpocząć nowe życie. Ona jeszcze nie wie, kim jest i kogo pozna w nowym kraju. Moją pełną recenzjęmożesz przeczytać tutaj.

Rok temu był Szklany tron, a tym razem będzie to Zabójczyni. Dlaczego? Bo główną bohaterką jest nietuzinkowa Cealena, która zostaje nam przedstawiona w swojej największej świetności. Bo w końcu zaczęłam zauważać elementy z baśni o Kopciuszku, którą inspirowała się autorka. Bo to niesamowite pomysły i styl Sary J. Mass. Bo to cztery opowiadania, z których dowiadujemy się, jakie było życie Cealeny przed trafieniem do pałacu i dlaczego została zesłana do kopalni. Wyjaśniają się tu wszystkie zagadki i niedomówienia z pierwszego tomu.

W jedynej w swoim rodzaju Grze o tron nikt nie może przeżyć, a dokładniej tutaj w Starciu królów. Cegiełka dość pokaźna, można nią spokojnie oberwać w nos podczas nocnej lektury. Ale zdecydowanie warta uwagi, bo nagromadzenie akcji, jakie tu nastąpiło… Huhuhu. Po śmierci króla Roberta Baratheona, tron obejmuje jego syn Jeoffrey. Ale tu zaczynają się kłótnie, czy na pewno jest on prawowitym władcą. I tak Westeros zostaje podzielone. Robb Stark, Daenerys Targaryen, Stannis Baratheon, Renly Baratheon i tak dalej…Zapraszamdo swojej recenzji.Kroniki krwi to idealna opcja dla takich jak ja, którzy stęsknili się za Akademią wampirów. Pierwsze dwa tomy tej nowej serii były dość nużące, ale Magia indygo rozkręca się już z pełnego kopyta. Mam takie małe wrażenie, że autorka potrzebuje trzech tomów, aby naprawdę rozwinąć akcję. Tutaj śledzimy losy Sydney, Achemiczki, mającej strzec jedynej siostry obecnej królowej wampirzego świata. Dziewczyna została wychowana w nienawiści do wampirów, a teraz ma dbać o dobro jednego z nich. I przebywać w ich towarzystwie zdecydowanie zbyt długo.

Druga wojna światowa, Holokaust, Żydzi, obozy i Niemcy. To kwintesencja wydarzeń z Chłopca w pasiastej piżamie. Boleśnie pokazuje zderzenie dwóch tak odmiennych światów, że nie sposób jest je ze sobą połączyć. W wyniku przypadku spotyka się dwóch chłopców, urodzonych dokładnie tego samego dnia, miesiąca i roku. Jeden z nich jest synem niemieckiego oficera, drugi, żydowskiego zegarmistrza. To idealna powieść aby wzbudzić wiele emocji, wywołać łzy i zmusić do rozmyślań. A do całości mam tylko jedną uwagę, filmowe zakończenie wywołuje zdecydowanie więcej płaczu. Ale i to i to jest tak samo warte uwagi. I bez chusteczek nawet nie podchodzić.

Stephenie Meyer nie dała o sobie zapomnieć i powróciła z odgrzewanym starym kotletem, który oczywiście Ewa, wierna fanka, pokochała. Życie i śmierć to historia znana wszystkim ze Zmierzchu, niby taka sama, a jednak zupełnie odmienna, bo opowiedziana na nowo. Autorka postanowiła zabawić się własną pracą i pozamieniała płci wszystkich bohaterów. Edward został Edythe a Bella stała się Beau. Wyszła z tego niezła szopka i można naprawdę się pośmiać. Pozycja obowiązkowa dla wszystkich miłośników sagi. Recenzja dla dociekliwych.

Czas na najlepszą szóstkę.

Objawieniem ostatniego czasu jest polski autor, Remigiusz Mróz. Chciałam sprawdzić, o co chodzi, a Ekspozycja była pierwszą książką pod ręką w Empiku. I przepadłam. Fabuła rozkręca się już od pierwszej strony, a z każdą następną zaskakuje coraz bardziej. Tempo akcji rośnie do samego końca, by w ostatnich kilku zdaniach osiągnąć swoje apogeum. Wtedy autor zrzuca na czytelnika bombę. Stawia kropkę i odchodzi, zostawiając nas z zaproszeniem do lektury drugiego tomu. Kliknij po więcej.

Były odgrzewane kotlety, to teraz czas na klopsy. Książka, która uchodzi za nową, ósmą, część Harry’ego Pottera. Zaznaczę kolejny raz; to nie ma prawa być ósmą częścią i każdy, kto tak twierdzi, jest albo głupi, albo ślepy. Ta powieść, albo raczej sztuka, jest czymś w rodzaju fanfiction osób, które tęsknią za światem Hogwartu i zapragnęli do niego powrócić. Stworzyli więc scenariusz do sztuki i wystawili ją na deskach teatru. A że zwietrzyli sposób na łatwy zarobek, to wydali swoje dzieło w formie papierowej. I bardzo dobrze, bo to powrót do Harry’ego i wspaniała okazja do poznania jego dalszych losów. Recenzja dla ciekawych.

Chcę żyć to najbardziej nietypowa pozycja w tym zestawieniu, bo jest biografią, a jej autorem jest znany i kontrowersyjny tancerz. Michał Piróg postanowił przekazać ludziom swoją ideę życia i trochę ich zainspirować do zmian. W książce przedstawił swoje życie i osiągnięcia, trudności, które mu towarzyszyły w spełnianiu swoich marzeń i z którymi spotyka się do dzisiaj. W kwestii swojej wiary, diety i orientacji seksualnej. Ale Chcę żyć pokazuje, że można. Że się da. Chętni przeczytają recenzję.

Znowu John Green, bo w końcu udało mi się przeczytać jego ostatnią książkę. Will Grayson, Will Grayson czekało na mnie najdłużej, bo obawiałam się koncepcji dwóch takich samych bohaterów. No i tematyka miłości homoseksualnej dopiero od niedawna zaczęła mnie interesować. Ale w końcu przeczytałam i pokochałam. Sposób, w jaki ukazano życia każdego Willa z osobna, ich zainteresowania i problemy… Jednocześnie są tacy sami a jednak zupełnie różni. Każdy z dwóch autorów poświęcił wiele uwagi, aby wiarygodnie zbudować postać „swojego Willa”. Więcej w recenzji.

Najbardziej fantastyczna książka roku, wychwalana za granicą i idealna w każdym calu. Ember in the ashes to jest wisienka na torcie dobrej fantastyki. Łączy w sobie elementy starożytnego imperium rzymskiego, ze średniowieczną sztuką rycerską i magicznymi rytuałami. Znajdziemy tu wiele elementów z innych książek, na których wzorowała się autorka i są one widoczne, ale jednocześnie tak subtelne, że nie sposób się domyśleć z jakich dzieł pochodzą. Dodatkowo cudowny język, świetnie wykreowani bohaterowie oraz tempo akcji, które ani na chwilę nie zwalnia. I póki co nie zanotowałam oznak trójkąta miłosnego.I znowu odsyłam po więcej.

Ale prawdziwą gwiazdą roku został już mój ukochany Marsjanin, z który spotkałam się pierwszy raz w kinie na wielkim ekranie. I pierwszy raz jestem zadowolona z decyzji, aby film oglądnąć pierwszy, bo jest świetny, ale książka jest jeszcze dziesięć razy lepsza. Jest to historia o botaniku astronaucie, który ze swoją załogą bada Marsa. Podczas burzy piaskowej następuje ewakuacja, łączność z Markiem zostaje przerwana. Wszyscy myślą, że nie żyje, dlatego odlatują bez niego. A tu niespodzianka. Mark żyje i ma się dobrze. A teraz ma sporo czasu aby wykombinować, jak przeżyć na planecie, na której nic nie żyje. Znajdziemy tu wszystko. Humor, rozpacz, niedowierzanie, nienawiść, zaskoczenia, nagłe zwroty akcji, a nawet miłość (do Marsa, oczywiście).  I niestety dużo naukowego paplanda, które łatwiej się przyswaja, gdy najpierw oglądnęło się film.

To by było na tyle, jeśli chodzi o najlepsze książki tego roku. Serdecznie wam je wszystkie polecam. Kto wie, może za rok staną się waszymi ulubionymi? Albo już teraz znajdują się na tym miejscu?

Zauważyłam też, że im lepsza jest książka, tym trudniej jest mi napisać jej recenzję. Na przykład do Marsjanina. To nie tak, że ja nie chciałam. Ja po prostu nie umiałam wyrazić słowami wspaniałości tej książki w taki sposób, jaki by mnie zadowolił i sprawił, że każdy z was pobiegnie go przeczytać.

Jeśli jesteście ciekawi moich podsumowań z poprzednich lat, to zapraszam do linków:

2014


2015

Znajdziesz mnie również tutaj: 

 Facebook: https://www.facebook.com/toreadornottoreadworld/ 

Instagram: https://www.instagram.com/thethirteenthbook/ 

Goodreads: https://www.goodreads.com/ewuniunia 

Snapchat: @ewuniunia