Zwyczajna historia o pannie na wydaniu - "Pocałunek zdrajcy" Erin Beaty [RECENZJA]

Już czuję, że pisanie tej recenzji nie będzie łatwym zadaniem.

Kiedyś wspominałam już, że pisanie negatywnych opinii jest moim ulubionym zajęciem. Mogę się do woli frustrować nad książką i wylewać swoje żale. Z drugiej strony jest mówienie o książkach, które mi się podobały. To z reguły pozbawia mnie słów i muszę dłużej pomyśleć nad sformułowaniem sensownego zdania. Za to stworzenie czegoś o typowych średniakach jest moją zmorą. Teraz was zaproszę na post o Pocałunku zdrajcy, który należy do tej trzeciej kategorii.

Sage Fowler uwielbia spędzać czas w towarzystwie książek. Pech jednak chce, że dziewczyna jest w wieku idealnym do zawarcia małżeństwa, a problem leży w tym, że nie chce wychodzić za mąż. Z przymusu składa wizytę swatce, ale nie wychodzi od niej z potencjalnym kandydatem na małżonka, a z propozycją pracy jako jej pomocnica. Zadaniem Sage jest zbieranie informacji o mężczyznach starających się o wpływowe panny. W trakcie jednej z takich misji wpada w objęcia pewnego przystojniaka, który postawi jej niezależność pod znakiem zapytania.

Znacznikiem dobrej, albo bardzo złej, książki u mnie jest ilość notatek, które robię podczas jej czytania. Średnio zajmują mi one dwie, trzy strony. Przy bardzo bardzo słabych pozycjach (Sny Morfeusza w przygotowaniu) ich ilość dochodzi nawet do sześciu. Przy Pocałunku zdrajcy mam zaledwie pół, bo po prostu nie byłam w stanie wyłapać ani plusów, ani minusów. To chyba najlepiej pokazuje, że powieść jest średnia, mało odkrywcza i ogólnie dość nijaka.

Autorka postanowiła połączyć ze sobą dwa wątki; romantyczny i polityczny. Ten pierwszy prezentował się całkiem przyzwoicie do momentu, w którym bohaterowie w niego zaangażowani w końcu poddali się swojemu uczuciu. Po tym „przełomie” wszystko zaczęło się psuć i wołać o litość. Za to wydarzenia związane z polityką były po prostu nudne. Cały ten wątek zaczyna się z dziwnej strony, jakby od środka. Nic nie jest wyjaśnione, nie wiadomo, z kim i dlaczego bohaterowie walczą. Do ostatniej strony nie wiedziałam, o co tam tak naprawdę chodzi.

Postacie są strasznie płaskie. Niby każda z nich ma jakąś tam swoją historię, ale tak naprawdę żadna z nich nic sobą nie wnosi. Bohaterowie są po prostu puści i bezwyrazowi. Nie wiadomo, kim tak naprawdę są ci ludzie. Mamy zaserwowane pięćdziesiąt różnych imion, ale co z tego, skoro nie jest się w stanie dopasować ich do poszczególnych osób, a przy okazji każdą określa się innym przymiotnikiem, niekoniecznie prawdziwym nazwiskiem. Z żadną z nich nie byłam w stanie się zżyć, bo wszyscy przeszli przez książkę bez zrobienia większego echa.

Jak już wspominałam, wątek polityczny wyczarował się z kapelusza, ale nie tylko przy nim odnosiłam wrażenie, że coś wzięło się znikąd. Przez całą powieść towarzyszyło mi uczucie „nieogarniania” fabuły, jakbym czytała drugi tom serii bez znajomości pierwszego. Jakby całe wprowadzenie w świat Sage odbyło się gdzieś tam wcześniej, a teraz autorka uznała, że skoro już wszystko wyjaśniła, to nie będzie się powtarzać, więc przeszła od razu do kluczowych wydarzeń.

Pierwszy raz mogę się z czystym sumieniem zgodzić ze sloganem reklamującym powieść. Napis na okładce głosi „Znakomita lektura dla fanów serii Rywalki”. Pocałunek zdrajcy nie jest chamską kopią Rywalek, ale można te dwie książki do siebie porównać z czystym sumieniem, bo są utrzymane w zbliżonym klimacie i chodzi w nich o podobne rzeczy.

Przy lekturze wymagający czytelnik raczej nie poczuje się usatysfakcjonowany, bo powieść spokojnie można przewidzieć (mnie się udało rozpracować jeden z wątków). Ale niewątpliwą zaletą jest pomysł na zajęcie głównej bohaterki. Pobieranie praktyk u swatki, tego jeszcze nie grali.

Za to jeśli chodzi o stronę techniczną, to powieść bardzo szybko się czyta. Styl autorki jest bardzo lekki i mało skomplikowany, ale też krótkie rozdziały robią swoje, bo liczą sobie przeważnie 3-4 strony. Czcionka jest duża, odstęp między tekstem spory, a marginesy szerokie.

Pocałunek zdrajcy nie jest niczym odkrywczym. Jest jedną z wielu książek, które w sumie całkiem miło się czyta, ale gdyby postronny obserwator zagadnął was o treść, wy nie bylibyście w stanie mu za wiele powiedzieć. To jedna z tych pozycji, której po tygodniu już nie będziesz pamiętać, ale w chwili, w której ją czytasz, aż tak bardzo cię to nie obchodzi, bo jest ona dla ciebie przyjemnym czasoumilaczem.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję wydawnictwu Jaguar

Fakty objawione: 

Tytuł: Pocałunek zdrajcy
Tytuł oryginału: Traitor's Kiss

Autor: Erin Beaty
Tłumaczenie: Zuzanna Byczek

Wydawnictwo: Jaguar

Ilość stron: 472

Grubość grzbietu: 3,3 cm

Masa: za daleko mi do kuchni

Ciężar: mój ziom od fizyki na l4 [g=9,81 m/s2] 

Cena: 37,90 zł

Mobilność: M+ (grubasek)