Odsiecz książkowa #1 - Plotkara, Nosowska, Saga księżycowa, Czas mumii i Cassandra Clare

W ostatnim czasie (no, może nie aż w takim ostatnim) przeczytałam kilka książek. Wiem, szokujące stwierdzenie. Tylko to są któreś z kolei części jakiejś tam serii albo po prostu takie tytuły, na których temat mam do powiedzenia stosunkowo niewiele. Chciałabym jednak, by moja opinia była gdzieś widoczna i dlatego też wymyśliłam sobie nowy format postów. Postanowiłam stworzyć nową serię Odsiecz książkowa, gdzie co jakiś czas (patrz: gdy uzbiera się odpowiednia ilość książek) będę publikować zbiorczy post z kilkoma opiniami na temat ostatnio przeczytanych przeze mnie pozycji. To co, do roboty?

Etat w chmurach – Teresa Grzywocz

Ostatnimi czasy złapałam fazę na latanie. W sensie może nie jako tako czyste latanie, bo szczerze nienawidzę latać samolotem, ale zaczęło ciekawić mnie, jak to wszystko działa od tej drugiej strony, od tej której nie widzi pasażer. Zaczęłam interesować się pracą stewardess, jak to wszystko wygląda w tym zawodzie i czy rzeczywiście jest on taki bajkowy, jak wygląda przez te wszystkie stereotypy. Sięgnęłam więc po książkę Etat w chmurach, która odpowiedziała mi na kilka ciekawych pytań, których nawet nie wiedziałam, że mam. Jak wyglądają loty długodystansowe? Proces rekrutacji na stanowisko? Szkolenie? Zakwaterowanie? Czy rzeczywiście jest tyle okazji do podróży?

Napisany w bardzo lekki i przyjemny sposób, wyjaśniający kilka kwestii luźny „pamiętnik” Teresy Grzywocz, która jakby nie było, sama wie, o czym pisze, bo jest stewardessą. I chociaż dowiedziałam się z tej książki bardzo dużo, to ciekawość rośnie w miarę jedzenia i planuję zapoznać się z większą ilością publikacji o tej tematyce.

Plotkara, tom 11 i 12 – Cecily von Ziegesar

Moja miłość do Plotkary zaczęła się od serialu. Pochłonęłam go w któreś wakacje i do dziś darzę go bardzo dużym sentymentem (chociaż jestem rozczarowana końcową tożsamością plotkary :C). Na fali tej mojej miłości do plotkarskiego Nowego Jorku odkryłam, że cała produkcja jest adaptacją serii książek, która liczy sobie 12 tomów (i tam jakieś dodatkowe). Przeczytałam wtedy 10, zaś 11 i 12 nigdzie nie mogłam upolować. Całkiem niedawno udało mi się go znaleźć za kilka złotych w którejś taniej księgarni i postanowiłam w końcu się zabrać za dokończenie serii! 11 i 12 tom już za mną. Szału nie ma, bo jednak cała świetność tego cyklu przypada na jego początek, ale też bardzo miło spędziłam czas przy tych dwóch książkach. Niestety, każdy poszczególny tom kręci się wokół jednego schematu, ale cóż możemy na to poradzić? Rozczarował mnie jedynie fakt, że autorka postawiła na otwarte zakończenie i nie zdecydowała się na ujawnienie tożsamości plotkary. Chyba, że ja o czymś nie wiem i dowiemy się wszystkiego w serii będącej spin-offem.

A ja żem jej powiedziała – Katarzyna Nosowska

Na fali entuzjazmu przy premierze książki Katarzyny Nosowskiej A ja żem jej powiedziała… skusiłam się na lekturę. I wiecie co? Zupełnie nie czaję fenomenu tej pozycji. W sensie… wartość merytoryczna jest bliska zeru, całość to tylko obrazki, a sensu w tym żadnego nie ma. To, co było w internecie, powinno zostać w internecie. Nie rozumiem trendu przenoszenia takich kwiatków na papier. Ładne grafiki i fajne czcionki nie oszukają czytelnika, że książka coś wnosi do życia, gdy tak naprawdę nic nie wnosi i ma tylko za zadanie ładnie wyglądać.

Także jeśli chcecie się z tą pozycją zapoznać dla ładnych grafik, fajnie sformatowanego tekstu i ogólnie faktu, że napisała ją Nosowska, to polecam. Jeśli szukacie w niej treści, to zmieńcie adres, bo tutaj żadnej treści nie uświadczycie.

Mechaniczna księżniczka – Cassandra Clare

Po wielu latach zwłoki, która nie mam pojęcia z czego wynikała, zabrałam się za Mechaniczną księżniczkę. I powiem wam, że kurczę, to było coś! Może nie płakałam na końcówce, tak wielu obiecywało, ale mimo to się wzruszyłam i przejęłam zakończeniem. O wiele bardziej podobała mi się ta trylogia od pierwotnej serii Darów Anioła, co jest zaskakującym stwierdzeniem, bo kiedyś zachwycałam się Clary i Jacem. I jak od jakiegoś czasu obrzydły mi wszystkie formy trójkątów miłosnych, to tutaj… uhuhu, ten trójkąt miłosny uwielbiam! Tessa jest rozdarta pomiędzy Willem a Jemem, widzimy na przełomie całej trylogii, jak się zakochuje w nich obydwu, jak to uczucie się rozwija i… do samego końca nie jesteśmy pewni, którego z nich Tessa wybierze! Ciekawe doświadczenie, prawda? Z reguły to jest wiadome od pierwszych stron, a tu taka niespodzianka.

Czas mumii – Ezra Fox, Alex Falcone

Nienawidzę parodii! (Ale te stare stare parodie Barta Bakera na YouTubie kocham). Parodie to zło, parodie to kpina, parodie to wyszydzanie i pokłady ohydnego, obraźliwego dla mnie humoru. W całym swoim życiu widziałam tylko przewspaniały film Wampiry i świry, który znajduje się w TOP 3 najgorszych filmów, jakie kiedykolwiek widziałam. Jeśli chodzi zaś o parodie literackie, to czytałam Zmrok – parodię Zmierzchu – która również była obraźliwą porażką. Jednak zachęcona mnóstwem pozytywnych opinii zdecydowałam się sięgnąć po Czas mumii, który jest właśnie parodią wszystkich młodzieżówek, chociaż z wyraźnym naciskiem na sagę Zmierzch.

O dziwo, tutaj nie miałam uczucia cringe’u – i chwała niebiosom za to! Bo Czas mumii, to jest naprawdę całkiem niezła parodia, przy której nie raz można się zaśmiać, jednocześnie przyznając rację autorom, że kurczę, mają rację, przecież absurdy obecne w powieściach młodzieżowych idealnie nadają się na przekształcenie w parodię. I tutaj przyczepić się mogę tylko do jednej rzeczy. Główna bohaterka jest głupim bucem. Do jej szkoły przychodzi nowy uczeń, który wygląda, cholera jasna, jak mumia. Bandaż ciągnie się za nim kilometrami, a do tego pachnie jak zmumifikowane zwłoki. Co myśli Sofia? Że to tylko hipster, który jest dla niej po prostu zbyt zajebisty, by mogła go zrozumieć. I jak naprawdę Czas mumii jest super parodią, idealną na odstresowanie, to główna bohaterka jest koszmarna i stanowi jedyną wadę tej powieści, przez co historia wiele traci.

Cinder – Marissa Meyer

Udało mi się też w końcu zebrać w sobie i przeczytać Cinder, pierwszy tom Sagi Księżycowej. Szukałam sobie mnóstwo wymówek jeśli chodzi o czytanie tej książki, ale teraz jedną z nich będę mogła wykorzystać – Cinder spodobała mi się na tyle, że zapragnęłam dokupienie sobie tego wznowionego wydania w twardej oprawie, by jak już wyjdzie reszta serii, wszystkie części do siebie pasowały. Ja stety niestety jestem posiadaczką tych pierwszych polskich wersji, które nie są złe, ale nowe są dużo lepsze.

Cinder to retelling wszystkim dobrze znanej baśni o Kopciuszku. Z tą różnicą, że w tej wersji Kopciuszek, czyli Cinder, jest cyborgiem i mechanikiem, a akcja rozrywa się w Nowym Pekinie. Wszystko wydaje się być zupełnie inne od klasycznej opowieści, którą słyszeliśmy miliony razy, ale jednocześnie wszystko jest nam bardzo dobrze znane i z łatwością odnajdujemy się w tej nowej rzeczywistości, i nowych nawiązaniach. Główna bohaterka jest charyzmatyczna, umie zawalczyć o swoje i nie próbuje zgrywać ofiary losu, jeśli nie jest jej to do niczego potrzebne. A sama postać księcia, ah! Marzenie wszystkich dziewcząt. I w sumie moje jedyne „ale” dotyczy wątku z czarnym charakterem – wydaje mi się on być trochę zbyt hardcorowy, ale może to tylko takie moje złudne pierwsze wrażenie i autorka ma jakieś asy w rękawie, by bohaterowie wyszli cało z tej sytuacji. Bo póki co nie wygląda to za ciekawie i wydaje mi się, że bardzo łatwo będzie to wszystko zepsuć.

To by był na tyle, jeśli chodzi o przegląd książek, które w ostatnim czasie przeczytałam. Jeśli spodoba się wam taka forma, to możecie się spodziewać, że na stałe zagości w repertuarze To Read Or Not To Read.

Czytaliście coś z mojej dzisiejszej listy? Zgadzacie się z moimi opiniami czy może macie zupełnie inne?