Dlaczego warto oglądać "Supernatural"? - "Nie z tego świata"

Na tytułowe pytanie mogłabym w sumie odpowiedzieć jednym zdaniem, ale nie sądzę, bym przekonała tym wielu z was. W końcu stwierdzenie na samym początku, że serial, który ma bagatela 13 sezonów (i cały czas powstają nowe), którego głównym tematem są demony, anioły, wampiry, wilkołaki czy inne potworki, jest warty waszej uwagi, może zostać uznane za subiektywne. Także w tym poście opowiem wam trochę więcej o Supernatural.

Gdy Dean Winchester miał cztery lata, a jego brat Sam pół roku, w sypialni młodszego z nich miał miejsce tajemniczy incydent w wyniku którego zginęła matka braci. Od tego czasu rodzina poszukuje przyczyny śmierci pani Winchester i odkrywa, że świat zamieszkują nie tylko ludzie ale i stworzenia owiane legendą takie jak wampiry, wilkołaki czy demony. Stanowią one duże zagrożenie dla człowieka więc ktoś musi stać na straży porządku. Sam i Dean podejmują się tego zadania.

Nieco ponad rok temu pisałam podobny post, także poświęcony temu serialowi (do którego odsyłam, bo jest cały czas aktualny), tyle że wtedy miałam za sobą zaledwie pierwszy sezon. Od tamtej pory udało mi się nadrobić pozostałe 12 i oto jestem, na bieżąco, czekam na kolejne odcinki z udziałem Winchesterów. Jednak skoro wam już trochę opowiadałam o konstrukcji, efektach specjalnych czy aktorach, dzisiaj nie będę się powtarzać i skupię się na trochę innym aspekcie całej produkcji.

No więc tak, pierwsze trzy sezony to było dla mnie złoto, boskość w czystym znaczeniu tego słowa. Każdy odcinek stanowił odrębną całość, każdy opowiadał o innej nadnaturalnej sprawie, którą rozwiązywali bracia. Jednocześnie wszystkie odcinki były ze sobą delikatnie połączone bohaterami czy głównym wątkiem dotyczącym dochodzenia w sprawie śmierci matki. Później twórcy zdecydowali się trochę zmienić konstrukcję serialu (spekuluję, że zaczynające w tym czasie powstawać Pamiętniki wampirów mogły mieć na to wpływ). Gdzieś od czwartego sezonu twórcy zaczęli narzucać bohaterom walkę z większym złem, z którym ostatecznie rozprawiali się w finale, jednocześnie wywołując kolejne, większe od poprzedniego zło, które stawało się tematem kolejnej serii. Oczywiście nie przez wszystkie 23 odcinki Winchesterowie próbują poradzić sobie z tym głównym czarnym charakterem. W chwilach, w których nie mają pomysłów, jadą na polowanie i rozwiązują kolejne sprawy. Szczerze mówiąc, to na te odcinki z rozwiązywaniem supernaturalnych tajemnic czekałam (i czekam) zawsze najbardziej.

Oprócz głównej fabuły, twórcy średnio raz w sezonie mrugają w stronę widzów i prezentują im odcinek kompletnie oderwany od całości, będący swego rodzaju komedią czy komentarzem odnośnie całego serialu. Co najlepsze, zawsze jakoś dają sobie z tym radę i wszystko ładnie im wychodzi. Na przykład dostaliśmy odcinek, gdzie podczas jednej z walk z jakimś demonem czy czarodziejem nasi bohaterowie zostają przeniesieni do równoległego świata – naszego świata – w którym są głównymi aktorami grającymi w serialu o nazwie Supernatural. O, albo w innym epizodzie wykorzystano znany motyw z Dnia świstaka. Jeszcze jeden był musicalem, gdzie Sam i Deam trafiają do liceum, w którym właśnie trwają próby do wystawienia sztuki na podstawie ich życia.

Za to, gdy myślicie, że twórcom wyczerpały się pomysły na takie dowcipy, oni łączą Supernatural i Scooby Doo. Winchesterowie zostają przeniesieni do świata z kreskówki i muszą znaleźć sposób, by go opuścić. Także ten, z tym serialem nigdy nie możesz być stuprocentowo pewnym, bo i tak scenarzyści znajdą sposób, by cię zaskoczyć.

Głównymi bohaterami całej produkcji są bracia Winchester, nikt chyba nie ma co do tego wątpliwości. Bodajże w czwartym sezonie dołączył do nich Castiel (<3) i z duetu zrobiło się trio. Przez kolejne odcinki przewijały się jeszcze inne postacie, które czasem zostawały na dłużej, czasem ginęły po dwóch minutach. Skupmy się na tej drugiej grupie.

Okazuje się, że wiele gwiazd zaliczyło epizodyczny występ w Supernatural, gdy jeszcze nie byli tak sławni, jak są dziś. Dajmy na to przykład z naszego rodzimego podwórka. Wiecie, że w jednym odcinku zagrała Iza Miko? W kolejnym możemy znaleźć też Ashley Benson (czyli Hannę z Pretty Little Liars), tego pana, co grał Ethana w Pięknych istotach, Caroline z Pamiętników wampirów, ojca Betty z Riverdale czy, uwaga, nawet Paris Hilton, która wcielała się w rolę samej siebie. O, była też Snooky, ta z MTV! A na deser wam powiem, że aktorka wcielająca się w rolę matki bliźniaków z Nie ma to jak hotel przewija się tutaj co kawałek.

Twórcy nie szczędzą nam też żartów popkulturowych. Nigdy nie zapomnę sceny, w której Castiel, który jest aniołem, odkrył Netflixa. Nie wspominając o tym, że bohaterowie oglądają Grę o tron i czasem nabijają się ze Zmierzchu. W jednym z najnowszych odcinków z 13 sezonu żarty dotyczyły Trumpa, Kardashianów czy faktu, że Kształt wody zgarnął Oscara. A wiecie, jaki jest numer do piekła? 666. Kto by się tego spodziewał :D.

Przyznam, że nie wszystkie sezony darzę jednakową sympatią. Najlepiej wspominam pierwsze trzy, bo były dla mnie czymś zupełnie nowym, z czym nigdy nie miałam do czynienia. W okolicach 8 i 9 serii zaliczyłam mały kryzys, ale po chwili odpoczynku i 10 sezonie odzyskałam siły, wciągnęłam się na nowo. Nie umiem ocenić, czy to kwestia chwilowego spadku poziomu czy zmęczenia tematu z mojej strony. Obie opcje są równie prawdopodobne, bo jakby nie było Supernatural liczy sobie 13 sezonów więc każdemu może zdarzyć się chwila słabości.

Mimo wszystko jest to chyba jedyny serial, którego końca nie chcę zobaczyć w najbliższej przyszłości. Teraz, gdy trzeba czekać do października na nowy sezon boję się, że nie dorówna on swoim poprzednikom, że twórcy nie znajdą dostatecznej dawki inspiracji, by stworzyć kolejną porcję dobrych odcinków. Na szczęście już wielokrotnie udowodnili, że mogą wiele zdziałać i że trzymają jeszcze kilka asów w rękawie. Mam tylko nadzieję, że jak zdecydują się już skończyć cały serial, to zafundują wszystkim fanom i wszystkim bohaterom godny finał.