Dan Brown, Nicholas Sparks, Targi Książki w Krakowie, Måns Zelmerlöw i nowy Thor [RELACJA]

Bo czasem tak jest, że przez miesiąc nie dzieje się nic, a później w ciągu siedmiu dni dzieje się wszystko.

Witam was w ten piękny/pochmurny/ciepły/mroźny wieczór/dzień zależy w jakim miejscu to czytacie i o jakiej porze. Przychodzę do was z czymś nietypowym, co w sumie nie jest związane z główną tematyką mojego bloga. Ale nie martwcie się, w dalszym ciągu pozostajemy w kręgach okołoksiążkowych.

W życiu każdego człowieka nastaje taki okres, w którym mało czasu spędza w domu, bo cały czas gdzieś wychodzi. Mój nastał w ostatnie dni października. I ja wiem, że tydzień na ogół ma 7 dni, ale w tym wyjątkowym przypadku wydłużmy go do 9, okej? Jednorazowa akcja, później wrócimy do normalnych jednostek.

Mój ulubiony na tę chwilę piosenkarz – Måns Zelmerlöw - postanowił zawitać do mojego miasta z koncertem mającym zwieńczyć jego trasę Chameleon Tour po Europie. Śmieszne, że o tym, że to ostatni występ, dowiedziałam się dopiero na końcu, ale szzzz, nie było tematu.

Na początku troszkę się wkurzyłam, bo gdy zapowiadano koncerty w Polsce, na liście pojawił się tylko jeden mający być w kwietniu tego roku w Warszawie. No to spakowałam manatki i skorzystałam z uroku weekendu majowego, matur i tych spraw. Miło spędziłam czas, świetnie się bawiłam, a później wróciłam do domu. Kilka miesięcy później pojawiły się informacje, że Måns zawita to Krakowa. Serio? Jechałam dla tego człowieka do stolicy, bo myślałam, że nie ruszy tyłka w moje okolice, a tu się okazuje, że muszę ponownie wydać na niego pieniądze i pójść na kolejny koncert, bo jednak zmienił zdanie.

Żartuję. Od razu skakałam pod sufit i biegałam jak szalona. I w żadnym momencie się nie wkurzyłam. Patrząc na to z mojej strony, zyskałam podwójną przyjemność.

Zaopatrzyłam się razem z przyjaciółką w bilety tak szybko, jak tylko weszły do ogólnej sprzedaży. No i 22 października wybiła godzina zero. Tego samego dnia Måns miał grać razem ze swoim zespołem mecz towarzyski z lokalnym klubem piłkarskim na drugim końcu Krakowa na który miałam iść, ale deszcz pokrzyżował mi plany. Rozgrywa odbyła się wedle planu, ale ja uznałam, że tułanie się autobusami tam i na zad jest bezcelowe, a ja wolę pójść na koncert z ładną fryzurą i suchymi majtkami. Tak, teraz trochę żałuję, że się jednak tam nie przewiozłam.

Koncert był świetny, ale jaką inną mogę wygłosić o nim opinię? O wiele bardziej podobał mi się ten krakowski niż warszawski. Panowała tutaj jakaś taka lepsza atmosfera, Måns był bardziej otwarty i wynikło z tego powodu sporo zabawnych sytuacji. Miałam też miejsce na balkonie, a nie w tłumie na płycie, więc nie musiałam walczyć o swój kawałek podłogi i nikt mi nie zasłaniał widoku kartkami z napisem „I love Måns”.

Sam piosenkarz postawił na integrację z fanami. Podczas niektórych piosenek przystawał na skraju sceny i pozwalał się zmacać przez dziewczyny w pierwszym rzędzie. One się darły i piszczały tak głośno, że moje bębenki w uszach cudem ocalały, a ja sobie stałam cztery metry nad nimi z wielkim bananem na twarzy, że nie muszę się tak płaszczyć i walczyć, bo rok temu udało mi się zmacać Månsa całym lewym bokiem w bardziej intymnych warunkach, które zaowocowały wspólnym zdjęciem i autografem.  (Nie wiem, o czym pomyśleliście, chodzi mi o koncert, który zorganizowało RMF FM).

Później udało mi się zaliczyć pobieranie krwi i jednodniowe wagary, nowe odcinki Supernatural, wizytę u lekarza, odpowiedź z matematyki i frustrację związaną z panem od polskiego, który skrupulatnie podkreślał każdą linijkę w mojej rozprawce, a na marginesie pisał „styl”.

W czwartek udałam się na spotkanie w krakowskim Kinie Kijów z Danem Brownem w roli głównej. Gdy ogarniałam bilety, nie sądziłam, że autor się zbuntuje i oświadczy, że podpisywania książek nie będzie. Mimo to postanowiłam się ruszyć na tę imprezę, w końcu dzieliło mnie od niej pięć przystanków. I powiem wam, że było świetnie.

Do tej pory za sobą mam dwie z bodajże siedmiu książek autora. Czytałam tylko Anioły i demony oraz Inferno. Za tu kurczę, wyczuwam rychłe zamówienie z jego pozostałymi powieściami, bo ja je muszę mieć. Dan Brown nie dość, że jest utalentowanym pisarzem, który pisze skomplikowane i zawiłe, trzymające w napięciu thrillery, to jest do tego zwykłym człowiekiem z poczuciem humoru idealnie wpasowującym się w moje.

Spotkanie składało się z półgodzinnego przemówienia autorów, w którym mówił o swoim dzieciństwie, powstawaniu najnowszego Początku oraz różnych zabawnych sytuacjach związanych ze swoją twórczością i życiem prywatnym. Później umożliwiono publiczności zadawanie pytań. Wszyscy zachowywali się bardzo kulturalnie, słuchali Browna z wielką uwagą i nie bali się rozmowy z nim. Ale jesteśmy w Polsce; zdarzały się też takie kwiatki jak jeden odważny mężczyzna pytający autora o rzeczy kompletnie ze sobą niepowiązane, niemające sensu i zupełnie niezrozumiałe. Jedna część jego pytania dotyczyła konieczności szczepienia dzieci. Brown skwitował, że chyba mamy za mocną kawę. A moja druga ulubiona gwiazda wieczoru zdobyła mikrofon tylko po to, by powiedzieć, że ma w planach napisać książkę na jakiś tam temat. I to była cała jej wypowiedź. Ah, jeszcze był jeden ziomek. Dorwał się do głosu i podsumował, że Brown jest stary.

Rzecz, która mnie najbardziej rozwaliła? Przed spotkaniem można było zakupić książki Browna na stoiskach. Natomiast po wszystkim stanowiska się zmyły. Nie żeby coś, ale autor przez półtorej godziny robił sobie świetną reklamę i napalał ludzi na swoje powieści. Po wyjściu z sali się okazuje, że wszystko się zwinęło i nie ma zakupów! I co, leć sobie teraz do Empiku na drugi koniec miasta.

Po piątkowych uroczystościach związanych z niepodległością, półtora godzinnym staniem w deszczu i śpiewaniem pieśni patriotycznych, marzyłam o śnie. Ale, ale. Co tam biologia, przecież targi! Poleciałam do domu, zawinęłam książki Sparksa i zajechałam limuzyną numer 178 praktycznie pod same drzwi EXPO Kraków.

Razem z przyjaciółką najpierw zaliczyłyśmy stoisko Grupy Wydawniczej Foksal, gdzie Kasia zaopatrzyła się w najnowszy Dwór, a później poszłyśmy powzdychać do Rhysowych świeczek u EpicPage. O dziwo nic tam nie kupiłyśmy, ale to tylko dlatego, że bankructwo na zakładkach przełożyłyśmy na kolejny dzień. I w sumie to by było na tyle jeśli chodzi o zwiedzanie. Później już tylko ustawiłyśmy się grzecznie w przeogromnej kolejce do Nicholasa Sparksa. Trzy godziny i siedem zakrętów później dopchałyśmy się do autora. Podziwiam organizatorów za czuwanie nad wszystkimi i niedopuszczenie do pozabijania się w tłumie. Dzięki temu zyskałam autograf na Aniele stróżu i Od pierwszego wejrzenia.

W sobotę złapałam oficjalnego wnerwa (że nie wyrażę się dosadniej) na instytucję jaką są Krakowskie Targi Książki czy jakkolwiek to się tam poprawnie wyraża. Do EXPO zawitałam w okolicach 11, a kolejka osób do wejścia sięgała już do bramy przy parkingu. Żeby było śmieszniej, rząd ludzi bez biletów stojących do kasy posuwał się szybciej niż tych, którzy zapobiegawczo kupili bilety wcześniej.

Ba, żeby było mało. Na stoisku Czwartej Strony od rana organizowane były spotkania. Co godzinę był inny autor; Adam Faber, Paulina Hendel, Aleksandra Polak i Martyna Senator. Kolejki do każdego z nich ustawiały się grzecznie na około stoiska. Kij, że utrudnialiśmy tym innym zakupy, bo zagradzaliśmy przejście do kasy. To jeszcze dało się przeżyć. Ale! Aktualna święta trójca polskiego booktube’a postanowiła akurat w tym samym czasie ulokować się tuż obok. Tłumy, które do nich garnęły, były większe niż do autorów (co akurat było całkiem zabawne). Szkoda tylko, że tym sposobem zablokowali ruch w tej części hali i nie sposób było się przebić, trzeba było lecieć na około (co musiałam uczynić, żeby dostać się do Hendel).

Miałam ambitny plan zdobyć autograf Schmitta na Oskarze i pani Róży, ale w momencie, w którym przyszłam, kolejka była niebezpiecznie długa i szeroka, a ja już miałam dość po wcześniejszym polowaniu na Sparksa. Pogodziłam się z porażką i poszłam pchać się do Hendel. Hitem dnia został facet stojący przede mną w kolejce. Wszyscy w rękach trzymali albo Żniwiarza, albo Zapomnianą księgę. Ten nie miał nic oprócz wielkiej torby podróżnej. Gdy nastał jego czas, ziomek dobył zza pazuchy wszystkie powieści autorki, a w torbie zostało jeszcze z 20 innych (to nie tak, że mu zaglądałam. FIY, miał tam sporo Pilipiuków).

W drodze na targi zaczęłam czytać Króla kier, więc uznałam, że skoro już go mam, to przejdę się do autorki. A nóż książka mi się spodoba jak ją skończę za trzy dni i będę żałować, że nie miałam okazji spotkać Aleksandry Polak? Ta misja także została zakończona sukcesem. Później dołączyła do mnie przyjaciółka i razem zgodnie poszłyśmy wydać pieniądze na stoisku EpikPage. Miałam plany, żeby sobie kupić te takie normalne zakładki z Dworów, ale nie było. Za to wyparzyłam magnetyczne z Samem i Deanem, którym nie mogłam się oprzeć. I do tego runę angelic power.

Przetestowałam też akcję „Książka za książkę”, ale nie wyniosłam z niej pozytywnych wrażeń. Polegało to na tym, że przynosi się niechciane książki, a za każdą jedną dostaje się kupon rabatowy działający na określonych stoiskach. Jak możecie się domyślać, partnerzy akcji nie byli zachęcający. Ale przynajmniej dostałam kupon na darmowego ebooka, z którego jestem najbardziej zadowolona.

W okolicach godziny 14 nastąpiło istne apogeum. Ludzie w przejściach po prostu stali, bo ruszyć się nie dało. Przechodzenie między kolejnymi stoiskami graniczyło z cudem i było możliwe jedynie przy użyciu sprytu. Przed następnym razem muszę pochodzić trochę na siłownię, żeby nabyć siły i móc bez przeszkód przywalić łokciem ryjącemu się Januszowi, a także na jogę, by bezproblemowo lawirować między natrętnymi Grażynami. No i kurczę, targi targami, ale ja mam już dość ciągłej walki o powietrze, kawałek podłogi i przede wszystkim; o życie.

Także ten, wkurzyłyśmy się, sprawdziłyśmy godziny seansów najnowszego Thora i sobie poszłyśmy. Chociaż wyjście z EXPO stanowiło równie duże wyzwanie. Za to film był genialny. Zgaduję, że jeszcze długi czas będę oglądać z niego memy.

Wiedzieliście, że angielska nazwa czwartku – „Thursday” – pochodzi od imienia Thora i oznacza „dzień Thora”?

Ah, tak. I sobota była dniem, w którym zaspoilerowałam sobie Dwór skrzydeł i zguby.

W niedzielę także wybrałam się na targi, ale ze sprecyzowanym celem; wymiana organizowana przez portal Lubimy Czytać. Zatargałam książki przy dzielnym wsparciu mamy, pomimo wichury i ulewy, która akurat w tym czasie postanowiła nawiedzić Kraków. Grzecznie ustaliłyśmy się w kolejce do wejścia do sali i odczekałyśmy tam swoje. Tuż przed drzwiami miałam bardzo ładny pogląd na wszystkich wewnątrz. Na środku ustawiony był duży stół, a na około niego tłoczyli się jak piranie wokół świeżego mięsa.

O dziwo obyło się bez ciężkich urazów i pobić. Wykazałam się niebywałym sprytem, zręcznością i spostrzegawczością. Udało mi się wymienić wszystkie książki, jakie przyniosłam i jestem całkiem zadowolona ze swoich łupów.

Jeśli chodzi o podsumowanie całych targów, to sama kupiłam tylko jedną książkę. To moja mama w tym roku poszalała. Na chwilę spuściłam ją z oka, a ta już przytargała cztery kolejne, z czego trzy zagarnęła z autografami.

Biblioteczkę z mojej strony wzbogaciła Czarna Madonna. Ze strony mojej mamy Początek, Tetragon, Efektor i 33 dni prawdy. Do tego 10 książek zdobytych wspólnymi siłami na wymianie, na które składają się; Żona mimo woli, Dalila, Legenda: patriota, Kiedy cię poznałam, Kim jest ta dziewczyna?, Nevermore: kruk, Kod Estery, Szepty i kłamstwa, Wybierz mnie oraz Zagadka Kuby Rozpruwacza.

A ten jakże radosny i zapracowany tydzień zakończyłam poniedziałkowym sprawdzianem z matematyki z szeregu geometrycznego i granicy ciągu. Pozdrawiam.

I tak, trochę ponarzekałam na targi (+ nie dopchałam się w końcu do Mroza!), ale i tak będę z niecierpliwością czekać na kolejne.