Kończę 19 lat!

Gdzieś w trawie piszczy, że się starzeję…

Jak plotka głosi, dzisiaj obchodzę 19 urodziny. Podobno. Tak przynajmniej wszyscy twierdzą, no a ja nie mam zamiaru się sprzeciwiać, jeśli tylko wiąże się to z jakimiś fajnymi prezentami.

W zeszłym roku na osiemnastkę robiłam podobny post i chyba wam się spodobał, bo zostawialiście pod nim dużo fajnych komentarzy. Mnie tworzenie go też sprawiło dużo frajdy, więc teraz postanowiłam to powtórzyć. Przez ostatni tydzień zbierałam wszystkie ciekawe (przynajmniej w moim mniemaniu) fakty na temat mojej osoby. Oczywiście inne niż poprzednim razem! Także przechodząc już do rzeczy – zapraszam na post, w którym odkryję przed wami dziewiętnaście moich tajemnic.

1. Nie umiem zwijać tortilli!

No ubij zabij, ale tej umiejętności nie wyssałam z mlekiem matki, a także w późniejszych latach jej nie nabyłam. Słaby byłby ze mnie kucharz w kuchni meksykańskiej. Za każdym razem, gdy próbuję zwinąć tortillę, placek się łamie, kruszy, rozrywa albo cała jego zawartość wychodzi na wierzch. Ale to mnie nie powstrzymuje, bo i tak uwielbiam robić i jeść tortillę. Przeważnie kończy się to syfem na talerzu i brudną gębą, ale liczy się smak, prawda?

2. Lassie

Kocham ten film, wprost ubóstwiam. Jakbym kiedyś mogła postawić mu pomnik z mosiądzu, to postawiłabym od razu dziesięć. Ale wiedzieliście, że oglądnęłam go tylko raz w życiu? Tak się zryczałam, że przysięgłam sobie już nigdy nie popełnić tego błędu. Chociaż mimo to film pozostaje żywy w mojej pamięci i na samo jego wspomnienie łezka kręci mi się w oku. *chlip*

3. Związek na odległość

Na początku wakacji po trzeciej klasie gimnazjum moja najlepsza przyjaciółka wyjechała do Anglii. Droga między naszymi domami kiedyś zajmowała 5 minut spacerkiem, teraz to tylko dwugodzinny lot i ocean do pokonania. Na szczęście mimo odległości utrzymujemy kontakt, a gdy się spotykamy, nie widać upływu czasu. Dochodzi nawet do takich absurdów, że moi rodzice pokazują Natalii moje stare zdjęcia z dzieciństwa, żeby mieć ze mnie beke (sytuacja autentyczna sprzed trzech dni).

4. Tableto-kioski w Maku

Odkąd wprowadzili opcję robienia własnych zamówień, McDonald’s stał się dla mnie znacznie bardziej przystępnym miejscem. A gdy dorzucili możliwość zamawiania w kioskach, znalazłam się w bajce. Nareszcie mogę powróć do swojej miłości do cheeseburgerów! Ale tym razem je ulepszam, bo wyrzucam z nich mięso i jestem szczęśliwa. Czekam tylko na dzień, w którym moja własna wersja wegetariańska będzie tańsza niż ta normalna, bo póki co cena pozostaje ta sama.

5. Poduszka z Edwardem

Ten punkt zawdzięczam swojej przyjaciółce. Moja ukochana Kasia doskonale znając moją obsesyjną miłość do Zmierzchu, z Edwardem na czele, postanowiła sprawić mi unikatowy prezent na osiemnastkę i podarowała mi poduszkę z Edwardem i jego gołą klatą. Zgadnijcie, co teraz zajmuje specjalne miejsce w moim pokoju.

6. Autografy

Nie jestem jakimś specjalnym łowcą, nie poluję na gwiazdy i nie latam po aukcjach na Allegro, ale w mojej kolekcji znalazło się kilka specjalnych. Zdobyłam autograf Remigiusza Mroza zanim jeszcze stał się sławny i stanie w kolejce do niego zajmowało 15 minut a nie 15 godzin. Do tego wystałam swoje do C. J. Daugherty, a ja nawet nie lubię jej książek! No i najnowsza zdobycz to podpis Nicholasa Sparksa, z którego najbardziej się cieszę. Poza tym mam jeszcze autograf Aleksandry Polak, Pauliny Hendel i Małgorzaty  Gutowskiej-Adamczyk. A także, uwaga, Kołcza Majka!! Czujecie ten fejm?

7. Prawo jazdy

W zeszłym roku o tej porze to ja pierdziałam w gacie ze strachu, że nie zdam. Dziś jestem szczęśliwą posiadaczką prawa jazdy. Egzamin teoretyczny zdałam śpiewająco za pierwszym razem. Praktyczny już nie był taki kolorowy. Poszłam na niego, wyczekałam się półtorej godziny w poczekalni, szybko zaliczyłam łuk na placu (czego bałam się najbardziej) i oblałam na ostatnim zakręcie na mieście. Za to za drugim razem, gdy poszłam na egzamin z kolegą, czekałam dosłownie trzy minuty, do tego egzaminował mnie facet o dokładnie takim samym nazwisku jak mój kolega z klasy. No ale zdałam! Jeszcze się z nim sprzeczałam o jakieś przepisy. Obiecał mi czekoladę, jak mu udowodnię, że mam rację.

8. Disco Szajs i Żenada Party

W moim mniemaniu dwa najgorsze filmy, jakie przyszło mi kiedykolwiek w życiu widzieć, to Disco Robaczki oraz Sausage Party. Ten pierwszy oglądałam jeszcze w podstawówce. Pamiętam, że do wyboru mieliśmy albo ten szajs, albo Jak wytresować smoka. Głosowałam za Szczerbatkiem i spółką, ale niestety, byłam w mniejszości. Po seansie z robaczkami wszyscy wyszli zdegustowani nagle z żalem, że nie poszliśmy oglądać przygód Czkawki. Za to Sausage Party zafundowałam sobie sama z własnego wyboru dla czystej beki. Okazuje się, że ten film jest na tyle żałosny i koszmarny, że jakiekolwiek aspekty rozrywkowe w nim nie istnieją. Pozostaje tylko czysta i bezkresna żenada.

9. Kobieta w czerni

Będąc już w temacie kina… Wieki temu postanowiłam wybrać się na Kobietę w czerni wraz z przyjaciółkami. Wiedzieć musicie o mnie dwie rzeczy; nienawidzę oglądać horrorów i nie oglądam horrorów. Przez cały seans się bałam i krzyczałam o Bóg wie co. W filmie nawet była taka scena, w której Radcliffe patrzy przez okno na bagna, widzi postać, która wstaje z grobu. Wtedy szyba zaczyna parować i z drugiej strony pojawia się na niej odcisk dłoni. Radcliffe przykłada do niej swoją i wtedy w oknie pojawia się odbicie krzyczącej kobiety. Do dziś nie wiem, czy ta kobieta rzeczywiście krzyczała, czy to tylko byłam ja. Nie obejrzę tego drugi raz, by to sprawdzić.

10. Mam 661 książek

W chwili obecnej moje półki, wolne miejsce pod biurkiem, wolne miejsce na biurku, stół i półki w salonie a także każdą inną potencjalnie nieużywaną przestrzeń zapełnia 661 książek. W zeszłym roku w wakacje moi rodzice wybyli gdzieś na weekend, a ja, jak na prawdziwą nastolatkę przystało, zamiast pójść imprezować, to wywaliłam WSZYSTKIE książki z półek, by móc je poukładać i policzyć.

11. Studia

To dość drażliwy i smutny temat. Podziwiam wszystkich, którzy wiedzą, co chcą w życiu robić i mają plan, do którego realizacji dążą. Ja na siebie nie mam żadnego pomysłu. Znaczy mam kilka, ale tutaj pojawia się konflikt między sercem a rozumem, także ten, trzymajcie za mnie kciuki i wierzcie, że jeszcze do czerwca mnie oświeci.

12. Szkocja

Byłam tam tylko raz i spędziłam w niej jeden dzień, ale to wystarczyło, bym zapałała bezgraniczną miłością do tego kraju. Przyleciałam do przyjaciółki na wakacje i postanowiłyśmy się udać w podróż życia. Rozważając dwa miasta; Glasgow i Edynburg, padło na Glasgow. Kupiłyśmy bilety, wsiadłyśmy w autobus i wczesnym rankiem byłyśmy na miejscu. Szybko się okazało, że tam nic nie ma, więc po spacerze po cmentarzu (jedyna otwarta rzecz o 6 rano) i zbyt długiej posiadówie w Starbucksie pognałyśmy na dworzec i pojechałyśmy do Edynburga. Nigdy nie zapomnę widoku bezkresnej zieleni, jaką widziałam z okien autobusu. A te wszystkie zamki? Cudo! I wielka góra w środku miasta! (Potem oglądnęłam Outlandera i moja miłość wzrosła o 932023130219302 %%)

13. Papierowa róża

W tym roku na ferie wybrałam się z rodzicami do Egiptu. Okazało się, że blondynka w kraju arabskim wywołuje całkiem spore zainteresowanie. Na tyle duże, że ostatniego dnia naszego pobytu przy kolacji przed wyjazdem dwóch kelnerów podarowało mi różę z serwetki, a także na zmianę przychodzili do naszego stolika i pokazywali różne zagadki.

14. 100%

Dawno dawno temu zdarzyło mi się mieć 100% frekwencji. To było w podstawówce i chyba tylko na przestrzeni jednego semestru, no ale i tak. Ja nie wiem, jak to zrobiłam. Potem chyba zmądrzałam jak poszłam do gimnazjum i liceum. Wiecie, no, czasem dla zdrowia trzeba pójść na kontrolowane wagary.

15. Łyżwy

Jakbyście mnie zapytali na samym początku stycznia tego roku, to bym powiedziała, że nigdy w życiu nie byłam na łyżwach. Jednak jak moja przyjaciółka to usłyszała, zakrzątnęła znajomych i pognaliśmy na lodowisko. Zawsze miałam mnóstwo czarnych wizji; że się wywalę, a ktoś przejedzie mi łyżwą po palcach i je odetnie, że nie wyhamuję i na kogoś wpadnę. Irracjonalne, wiem, no ale były. Także gdy weszłam na lód, byłam zaskoczona, że jako tako trzymam się na nogach. Najlepsze było chyba jednak to, że to nie ja się wtedy wywaliłam! Ale spokojnie, gdy krótko później znowu poszłam na łyżwy los już nie był tak łaskawy. Zaryłam kolanami i do dziś mam siniaki.

16. Wesołe miasteczka

Kocham, uwielbiam! Ale tylko rollercoastery. Naprawdę, mogę pójść na najwyższą i na najbardziej ekstremalną kolejkę z radością, ale jak mam wejść na malutką karuzelę, gdzie się siedzi na kucykach, to od razu podchodzi mi do gardła wczorajsza kolacja. Nienawidzę kręcenia się bezsensu w kółko, Ziemia kręci się wystarczająco szybko jak na mój gust, nie potrzebuję tego potęgować na karuzelach. Za to rollercoastery… adrenalina!

17. Minionki

Ja nie wiem, dlaczego ani po co, ale moja dusza postanowiła zapałać bezgraniczną miłością do tych małych żółtych stworków w wakacje 2015 roku. Wychodziła wtedy ta część z originem i wszędzie rozwieszone były plakaty promocyjne. Co ciekawsze, ja nigdy wcześniej Minionków nie oglądałam. Od tego czasu kupiłam chyba 5 koszulek z Minionkami, specjalne zaopatrzyłam się w jakieś chorwackie płatki, bo była do nich dołączona figurka Boba, do tego w ostatnie lato nałogowo kupowałam nutellę w Albanii, bo była opakowana w folię z Minionków. Ah, i nagle zaczęłam jeść kindery, bo były z naklejkami z Minionkami.  

18. Bilard

Z dziwnych powodów pałam wielką miłością do tej gry. Mój ulubiony sposób na prowadzenie rozgrywek to oczywiście Messenger i katowanie wszystkich znajomych, ha! (Pominę fakt, że 99/100 meczy przegrywam). Ale mam też ciekawszą sytuację z tym związaną. W gimnazjum na angielskim moja nauczycielka potrafiła pytać kogoś przez pół lekcji. W tym czasie klasa nic nie robiła, miała po prostu siedzieć i słuchać. Z nudów z Natalią postanowiłyśmy zrobić z papieru własny stół bilardowy. Miałyśmy bile, ten taki trójkącik to ustawiania ich, łuzy i bandy, a kije zastąpiłyśmy długopisami. Najpiękniejsze w tym wszystkim było to, że podczas grania robiłyśmy sporo zamieszania, a i tak nauczycielka nie zwróciła nam uwagi, za to osobom, które po prostu coś między sobą szeptały, od razu chciała urwać głowę.

19. Ee, urodziny?

Nie lubię swoich urodzin. Po prostu. Także ten, chyba tyle w temacie. 

UFF! Zmęczyłam się.

Chciałam tutaj zarzucić jeszcze jakąś konkluzję, ale… mój mózg umarł przy wymyślaniu tych wszystkich faktów, więc idę sobie odpocząć.

#happy_birthday_to_me